[behnam5555]

كیهان كلهر

، در سال ۱۳۴۲ شمسی در كرمانشاه به‌دنیا آمد. او كه از خانواده‌ای كـُـرد و اهل موسیقی است از پنج‌سالگی موسیقی را به صورت آماتور آغاز كرد. از هفت‌سالگی به صورت كلاسیک و جدی آن را پی‌گیری كرد. با توجه به پشتكار و علاقه‌ی فراوانی كه به موسیقی از خود نشان داد، توانست با وجود سن كم از دوازده‌سالگی آن را به صورت حرفه‌ای آغاز كند و در سیزده‌سالگی با اركستر رادیو و تلویزیون كرمانشاه همكاری كند.
كلهر به‌جز نوازندگی كمانچه، در نواختن سازهای دیگری از جمله سه‌تار تبحر و توانایی دارد. در هفده‌سالگی به كشور ایتالیا رفته و سپس برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی موسیقی به كانادا مهاجرت می‌كند. در رشته‌ی آهنگسازی از دانشگاه كارلتن اتاوا فارغ‌التحصیل می‌شود و با ظرایف و فنون موسیقی غربی هم آشنایی پیدا می‌كند. این آشنایی سبب می‌شود تابعدها بتواند آثار ماندگاری از جمله آلبوم های « غزل ۱ و ۲ و ۳ و ۴ »، « تا بیكران دوردست » و « شب‌های فیروزه‌ای نیشابور » و... را با هنرمندان معتبر موسیقی جهان خلق كند.
كلهر مدت كوتاهی با گروه شیدا در مركز هنری « چاووش » همكاری می‌كند. همچنین به عنوان نوازنده‌ی كمانچه و سه‌تار با گروه دستان همكاری كرده و آثار باارزشی هم با آنها خلق می‌كند.

كلهر از معدود هنرمندان موسیقی است كه برای معرفی و شناساندن موسیقی متعالی ایرانی با نوازندگان و آهنگسازان به‌نام خارجی همكاری كرده است.
از جمله می‌توان به نوازنده‌ی مطرح سیتار، « شجاعت حسین‌خان » اشاره كرد كه حاصل این همكاری‌ها آلبوم‌های « غزل ۱ و ۲ و ۳ و ۴(باران) » می‌باشد. همكاری با هنرمند ترک « اردال ارزنجان »، نوازنده‌ی مطرح باقلاما، كه ثمره‌ی این همكاری كنسرت‌هایی در مناطق مختلف جهان و آلبومی به نام « تا بیكران دوردست » است. او همچنین با یویوما، كوارتت كرونوس و اركستر فیلارمونیک نیویورک همكاری نزدیک داشته است.
كیهان كلهر در ایران با آلبوم « شب سكوت كویر » با صدای استاد محمدرضا شجریان برای اهالی موسیقی و مردم، به‌عنوان آهنگساز و نوازنده‌ای چیره‌دست معرفی شد و در ادامه همكاری خود را با ایشان، استاد حسین علیزاده و همایون شجریان آغاز كرد. نتیجه‌ی این همكاری‌ها، كنسرت‌های متعدد در آمریكا، اروپا و دیگر نقاط مختلف جهان بود. همچنین كلهر بعد از سال‌ها انتظار مردم ایران، به‌همراه استاد شجریان و گروهش برای یاری‌رساندن به مردم زلزله‌زده‌ی بم، در دی‌ماه ۱۳۸۲ « همنوا با بم » را به روی صحنه آوردند. ماحصل این تلاش‌ها آلبوم‌های جاودانه‌ی « زمستان است »، « بی‌تو به‌سر نمی‌شود » و « فریاد » است كه جملگی در موسیقی اصیل ایرانی می‌درخشند.
در میان آثار منتشرشده از سوی كلهر، دو اثر متفاوت نیز جلب توجه می‌كنند ؛ از این جهت كه او در آلبوم های « سفر به دیگر سو » و « شب سكوت كویر » به‌عنوان نوازنده‌ی سه‌تار هم هنرنمایی كرده است و این از توانایی‌های اوست.
كیهان كلهر معتقد است: « كسانی شاخص و مطرح‌اند كه یک فكر یا ذهنیتی پشت كارشان است. همیشه دوست داشته‌ام كه خودم را نسبت به زمینه‌های دیگر هنری هم تا اندازه‌ای مطلع نگه‌دارم و معتقدم یكی از اشكالاتی كه هنرمندان ما دارند، این است كه در زمینه‌ی هنر خودشان خیلی محبوس هستند. نوازنده، موسیقیدان یا موسیقی‌شناس كسی است كه باید به ریاضیات، تاریخ و ادبیات آشنا باشد. این بخشی از كار من است كه علاقه دارم با موسیقیدانانی كه از فرهنگ‌های دیگری هستند همكاری كنم. این كار اولاً باعث می‌شود موسیقی ایرانی به كسانی كه موسیقی ایرانی را نمی‌شناسند و به كنسرت موسیقی ایرانی نمی‌آیند، معرفی شود. ثانیاً باید توجه داشت كه در دنیایی كه ما امروز زندگی می‌كنیم، موسیقی یک علم شخصی نیست و به مملكت خاصی بستگی ندارد. » او معتقد است: « امروزه مردم دوست دارند بیشتر از فرهنگ هم بدانند و با هم بیشتر ارتباط داشته باشند. »
اگر مروری بر آثار كلهر داشته باشیم متوجه می شویم كه وی كمتر از آواز در كارهایش استفاده می‌كند و تأكید بیشتری بر ملودی دارد. خود او در این رابطه می‌گوید: « بیشتر دوست داشتم كه كار سازی انجام دهم و فقط در مراحل خاصی در كارم با خواننده كار كرده‌ام كه ترجیح اول من نبوده است. » شاید این كار وی به این دلیل است كه به موسیقی سازی در فرهنگ ما كمتر توجه شده است كه ریشه‌ی آن به عوامل فرهنگی می‌رسد.
كلهر نوازنده‌ای است كه بیشتر كارهایش تلفیقی است. تلفیقی از بداهه و موسیقی نوشته‌شده و این توانایی او را می‌رساند. همچنین در بین نوازندگان كمانچه به نوازنده‌ای تكنیكی معروف است.

كلهر درباره‌ی سفر خود به غرب و فراگرفتن موسیقی علمی و سپس بازگشت به ایران می‌گوید: « البته یک قسمت آن شخصی است. من علاقه داشتم كه نوعی زندگی را تجربه كنم و چیزهایی را یاد بگیرم. این تجربه در برهه‌ای از زندگی من صورت گرفت و گذشت. الآن از نظر من دلیلی ندارد كه خارج از كشور زندگی كنم ؛ علی‌الخصوص اكنون كه نسل سوم موسیقیدان‌های ما بیشتر علاقه دارند چیزهای جدید را تجربه كنند و از عواملی كه در همه جای دنیا وجود دارد بهره بگیرند. برای همین من تصور كردم در این مرحله‌ی خاص در صورتی كه در ایران زندگی كنم می‌توانم تأثیرگذار باشم و به نسل جوان موسیقی كمك كنم. »
كلهر نوازنده‌ای است كه نشان داده هم در تكنوازی و هم در كارهای گروهی توانایی بالایی دارد و كنسرت‌ها و آلبوم‌های او گواه این مدعاست. او در كارهای گروهی نشان داده كه به راحتی خود را با دیگر افراد گروه تطبیق می‌دهد و آنها را به سمت خود می‌كشاند. این قابلیت وفق دادن در كارهای گروهی به تأیید خود او ارزشمندتر است تا تكروی. به قول خودش: « دوست دارم در تركیبی تعریف شوم كه در نهایت به صورت مجموعه‌ای از صداها به آن نگریسته می‌شود. »
آلبوم « باران » یا همان « غزل ۴ » كلهربه همراه سیتار « شجاعت حسین‌خان » در سال ۲۰۰۴ میلادی نامزد جایزه‌ی معتبر « گرمی Grammy » شد. همچنین او از سوی « جان آدامز » برای نوازندگی در جشنواره‌ی « در گوش شما » در نیویورک برگزیده شده است.

كلهر در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷ میلادی به‌همراه سنتور سیامک آقایی، نی سیامک جهانگیری و تنبک پدرام خاورزمینی، در چهارچوب سلسله كنسرت‌های جاده ابریشم در آمریكا به بداهه‌نوازی پرداخته است.
از كارهای مهم او می‌توان به « شب سكوت كویر »، « زمستان است »، « بی‌تو به‌سر نمی‌شود » و « فریاد » با صدای استاد محمدرضا شجریان، « نخستین دیدار بامدادی » با همراهی تنبک پژمان حدادی، « در آینه‌ی آسمان » با همراهی تنبور علی‌اكبر مرادی و تنبک پژمان حدادی، « غزل ۱ و ۲ و ۳ و ۴(باران) » همراه با شجاعت حسین‌خان، « شب‌های فیروزه‌ای نیشابور » به همراه یویوما، « تا بیكران دوردست » به همراه اردال ارزنجان، « سفر به دیگر سو » همراه با گروه دستان و شهرام ناظری و... اشاره كرد.

آثــــار
> نخستین دیدار بامدادی (با تنبک پژمان حدادی)
> شب سکوت کویر (با استاد محمدرضا شجریان)
> غزل ۱ [آهنگ‌های گمشده‌ی جاده‌ی ابریشم] (با شجاعت حسین‌خان)
> غزل ۲ [شب بر فراز جاده‌ی ابریشم] (با شجاعت حسین‌خان)
> غزل ۳ (با شجاعت حسین‌خان)
> در آینه‌ی آسمان (با تنبور علی‌اکبر مرادی و تنبک پژمان حدادی)
> سفر به دیگر سو (با گروه دستان و استاد شهرام ناظری)
> زمستان است (با استاد محمدرضا شجریان، حسین علیزاده و همایون شجریان)
> بی‌تو به‌سر نمی‌شود (با استاد محمدرضا شجریان، حسین علیزاده و همایون شجریان)
> فریاد (با استاد محمدرضا شجریان، حسین علیزاده و همایون شجریان)
> غزل ۴/ باران (با شجاعت حسین‌خان)
> شب‌های فیروزه‌ای نیشابور (به همراه یویوما)
> موسیقی فیلم جاده‌ی ابریشم (به همراه یویوما)
> تا بیکران دوردست [باد] (با اردال ارزنجان)

ساز و آواز «ره میخانه»
بیات کرد
آلبوم: بی‌تو بسر نمی‌شود
آواز: استاد محمدرضا شجریان
کمانچه: کیهان کلهر
شعر: عطار


تصنیف «سمن‌بویان»
آلبوم: فریاد
آهنگ و کمانچه: کیهان کلهر
آواز: استاد محمدرضا شجریان و همایون شجریان
تار: استاد حسین علیزاده
شعر: حافظ

قطعه‌ی «طُرقه»
آلبوم: شب سکوت کویر
سه‌تار: کیهان کلهر
طرقه چنانکه در افسانه‌های قدیمی خراسان آمده است، نام پرنده‌ی کوچکی است که قصد پرواز و رسیدن به خورشید را داشت و برای این کار باید هزار اسم خدا را از بر می‌کرد تا از سوختن در گرمای خورشید در امان باشد، بنابراین تمام اسم‌ها را از بر کرده و در حال بالا رفتن ذکر می‌کرده ولی در نزدیکی خورشید اسم هزارم خدا را فراموش کرده و می‌سوزد.

قطعه‌ی «سوار در صبح»
چهارگاه
آلبوم: نخستین دیدار بامدادی
کمانچه: کیهان کلهر
تنبک: پژمان حدادی
قطعه‌ی «چوپی»
آلبوم: در آینه‌ی آسمان
کمانچه: کیهان کلهر
تنبور: علی‌اکبر مرادی
تنبک: پژمان حدادی

قطعه‌ی «کوه‌های برفی»
آلبوم: غزل ۲
کمانچه: کیهان کلهر
سیتار: شجاعت حسین‌خان
طبلا: سواپان چات هوری

قطعه‌ای از آلبوم « تا بیکران دوردست »
کمانچه: کیهان کلهر
باقلاما: اردال ارزنجان