دوباره می سازمت وطن اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم اگرچه با استخوان خویش
دوباره می بویم از تو گل به میل نسل جوان تو
دوباره می شویم از تو خون به سیل اشک روان خویش
اگرچه صد ساله مرده ام به گور خودخواهم ایستاد
که بر کنم قلب اهرمن به نعره ی آنچنان خویش
اگرچه پیرم ولی هنوز مجال تعلیم اگر بود
جوانی آغاز می کنم کنار نوباوگان خویش
داریوش