[مهرگان]

چرا باید انگلیسی یاد بگیریم؟ "بیندیشید و انگلیسی دان شوید" مقاله ی جالبی که توصیه میکنم بخونید
شگرد های مطالعه زبان انگلیسی

قسمت اول

به نقل از وبلاگ وزین Zabanamozan1.persianblog.ir لینک مطلب: اینجا

دکتر محمد رحیم کاکایی

دانشجوی زبان و ادبیات انگلیسی


حتماً شما هم بسیار دیده اید کسانی را (و شاید خود شما یکی از آنها باشید) که تا به یک مطلب نیاز پیدا می کنند که در یک کتاب یا مجله انگلیسی زبان است ، یا در لابلای صفحات اینترنت مطلبی را Search می کنند ، یا نیاز به دسترسی به منابع خارجی برای تحقیق و ... و ... دارند آه از نهاد بر می آورند که : ایکاش من هم به وقتش زبان به اندازة کافی می خواندم ( توجه کنید زبان انگلیسی آنقدر در آن زمان ها به نظرمان مهم می شود که وقتی می گوئیم زبان منحصراً منظورمان زبان انگلیسی است)؛ ایکاش کلاسهای کانون زبان را نصفه کاره ول نمی کردم ، ایکاش در مدرسه و دانشگاه مدرس های زبان بهتر و بهتری داشتیم و... و از این تفکرات به درجه ای از سرخوردگی می رسند که ناچار به یک مکانیسم جبرانی پناه می برند و با در نظر گرفتن برنامه کاری شلوغ و پر مشغله خودشان و شهرستانی ها با در نظر گرفتن عدم وجود موسسه های زبان در شهر خودشان و یا نداشتن هزینه شهریه کلاس های زبان ضعف خود را در زبان انگلیسی پروسه ای می دانند که در هرحال قابل پیشگیری نبود و با امیدی به آینده که به کلاس های زبان خواهند رفت به خود دلخوشی می دهند . این افراد در هر مرحله خواندن و مطالعه زبان را به مرحله بعدی زندگیشان موکول می کنند چه بسیار دیده ایم دانشجویان پزشکی را که در مرحله علوم پایه خود را گول می زنند که چون درس ها خشک و سنگین است بعد از علوم پایه زبان می خوانند و در مرحله فیزپویات چون درسها بسیار مهم است نمی توانند بخوانند و در مرحله اینترنی چون کشیک های 24 ساعته و گاهی چند روزه گیج و منگشان می کند زبان نمی خوانند و بعد چون برای رزیدنتی آماده می شوند زبان نمی خوانند و ناگهان که رزیدنتی قبول شدند وای ! همه مراحل زندگی به خوبی و خوشی طی شده و حال بطور جدی ( و تازه برای اولین بار است که واقعاً واقعاً بطور جدی ) به زبان انگلیسی احساس نیاز می کنند و شدیداً تأسف می خورند که چرا تا به حال زبان نخوانده اند .



حال می بینیم این افراد واقعاً چرا تا به حال زبان نخوانده اند ؟



1- اولاً در کشور ما شرایط آموزشی به نحوی است که تا مراحل بالای تحصیلی احساس نیاز واقعی به زبان انگلیسی پیدا نمی کنیم (مگر اینکه شانسی رزیدنتی قبول شویم یا لیسانس باشیم و بخواهیم امتحان فوق بدهیم ) زیرا در هر مرحله ای همه کتابهای مورد نیاز ما به زبان فارسی است یا ترجمه شده اند.



2- باید در تعریف علاقه به زبان انگلیسی تجدید نظر کرد : اگر از هرکدام ازما بپرسند تو که زبان انگلیسی ات خوب نیست آیا علاقه نداشتی ؛ مسلماً جواب می دهیم که خیر اتفاقاً خیلی هم علاقه داشتم ولی فرصتش پیش نیامد. ببینید علاقه به هر چیز درجه ای دارد که در یک جایی به یک سطح آستانه ای می رسد که وقتی بیشتر از ان سطح شد ما را به انجام اقدامی ( و شاید اقدام هایی ) در جهت رسیدن به موضوع مورد علاقه وامی دارد . مثلاً من به زبان و ادبیات انگلیسی ، فلسفه ، موسیقی ، نقاشی ، شعر ، داستان و... علاقه دارم . علاقه ام به ادبیات و فلسفه تا حدی هست که مرا وادارد علاوه بر رشته دانشگاهی خودم دانشجوی ادبیات نیز بشوم و کتاب های زیادی از فلسفه مطالعه کنم ولی هیچ وقت علاقه به نقاشی و موسیقی (حداقل تا حالا) مرا وادار نکرده است که در یک کلاس نقاشی یا موسیقی شرکت کنم . پس شما که می گوئید به مطالعه زبان انگلیسی علاقه دارید باید ببینید آیا این علاقه و احساس نیاز به زبان انگلیسی به حدی هست که شما را وادارد مثلاً از تماشای یک برنامه فوتبال صرفنظر کنید یا مثلاً چون این پنجشنبه وجمعه کلاس زبان دارید یک مسافرت خود را cancel کنید؟ (بسیار دیده ام دانشجویان شهرستانی را که چون هر هفته رفت و امد می کننداز رفتن به کلاس های زبان منصرف می شوند).



پس برای رفتن واقعی به سوی آموزش انگلیسی باید سیستم آموزش و پرورش احساس نیاز به زبان انگلیسی را ایجاد کند و اینکه ما نیز خودمان درجه علاقه خود را مشخص می کنیم ( تا بعدا" بیخودی با حسرت خوردن فیلم بازی نکنیم.)



- حال فرض کنید که به این مرحله رسیدیم که علاقه من به انگلیسی به حدی هست که مرا به اقدامی وا می دارد ، چکار باید بکنم؟



- اولاً : باید هدف خود را از یادگیری زبان انگلیسی برای خود مشخص کنید . آیا می خواهید فقط بتوانید کتاب های انگلیسی زبان برای رشته تحصیلی خود را بخوانید ؟ یا فیلم های مورد علاقه تان را به زبان اصلی ببینید(یادمه یکبار که در خوابگاه داشتم بلند انگلیسی صحبت می کردم یکی از ان طرف گفت :کیه داره زبان اصلی صحبت می کنه )، یا می خواهید مسافرتی به کشورهای انگلیسی زبان داشته باشید ، یا می خواهید امتحان فوق لیسانس شرکت کنید یا...



زیرا همه می دانیم که زبان هدف نیست بلکه صرفاً یک وسیله است . مثلاً اگر من به زبان انگلیسی علاقه دارم به این خاطر است که به ادبیات و فلسفه علاقه دارم و می خواهم با یادگیری زبان انگلیسی به رفرنس های اصلی این رشته ها دسترسی پیدا کنم پس من باید از اول روی لغات (vocab) و Reading تکیه می کردم.



ثانیاً: با توجه به مجموع شرایط خود ( برنامه تحصیلی ، شغلی ، اجتماعی و... ) خود باید طول زمانی را که می خواهید به یادگیری زبان انگلیسی اختصاص بدهید تعیین کنید . متاسفانه بسیاری از ما تا چند ماه مانده به امتحان یا ... که نیاز به زبان انگلیسی داریم یادمان نیست اقدامی بکنیم و بعد انتظار داریم در عرض 3-2 ماه زبان را به اصطلاح full شویم.



با توجه به مجموع مطالب ذکر چند نکته را مفید می دانم:



1- هدف خود را از یادگیری زبان انگلیسی را برای خود مشخص کنید و بیشتر (نه 100%) و در آن جهت حرکت کنید.



2- مدت زمان در دسترس خود برای یادگیری زبان را مشخص کنید. توصیه اکید می شود که دانشجویان همه رشته ها از همان بدو ورود به دانشگاه به کلاس های موسسه های آموزش زبان نیز بروند زیرا یادگیری آهسته و پیوسته زبان بسیار کارآمدتر است .



3- اگر 3-2 سال برای یادگیری تدریجی زبان وقت دارید یکی از بهترین موسسه هایی که توصیه می شود کانون زبان ایران (ILI) است. اگر کمتر وقت دارید موسسه هایی مانند زبان سرا و جهاد دانشگاهی و... مفید هستند که کلاس های فشرده ترو احتمالاناکارامدتری دارند.



4- از هر فرصتی برای یادگیری لغات استفاده کنید : آیا تا به حال وقتی آب میوه می خورید دقت کرده اید مثلاً به انار ، پرتقال ، هلو ، انگور ، گلابی و ... در زبان انگلیسی چه می گویند ؟



یا وقتی محتویات مواد غذایی و چیپس و... را نگاه می کنید به معادلهای انگلیسی آنها نیز دقت می کنید؟ آیا تا به حال کنجکاو شده اید که مثلاً B.B.C مخفف چیست؟



5- برای اموزش خود را به کتاب های خاصی محدود نکنید.



6- اگر واقعاً واقعاً فرصت کلاس رفتن ندارید ( همین حالا تصمیم جدی بگیرید تا بعداً برای این تصمیم نیز احساس پشیمانی نکنید زیرا ، معمولاً همیشه مراحل بعدی زندگی مان پر مشغله مان پر مشغله تر از مرحله فعلی است) از سری های خود خوان کتاب و نوار یا CD استفاده کنید.