[SHeRvin]

نزاع با ناشران موسیقی، آلبوم تسخیرناپذیر و فرزند سوم (۲۰۰۰-۲۰۰۲)

در سال ۲۰۰۰، به علت اینکه جکسون بیشتر از هر سرگرمی ساز یا شخصیتی از رویدادهای خیریه حمایت کرده بود، رکورد دیگری در رکوردهای جهانی گینس به نامش ثبت شد. در آن زمان، جکسون در انتظار بازگشت مجوز رسمی شاهکارهای آلبوم‌هایش بود. این مجوز به او اجازه می‌داد که آهنگ‌های قدیمی‌اش را هر طور که مایل است ارائه کند و دست سونی را از شراکت در سود حاصله کوتاه نماید. جکسون انتظار داشت که این اتفاق در اوایل هزاره‌ی جدید روی دهد، اما، بخاطر موادی در قرارداد، این تاریخ به سال‌ها بعد موکول شد. جکسون شروع به تحقیق کرد، و مشخص شد که وکیل او و سونی در این معامله مشترک بوده، که ایجاد مغایرت منافع می‌کرد. جکسون برای چندین سال درگیر یک مغایرت منافع دیگر نیز بود، سونی سال‌ها سعی در خرید تمام سهم جکسون از کاتالوگ موسیقی مشترکشان داشت. اگر حرفه یا وضعیت مالی جکسون خراب می‌شد، او مجبور به فروش کاتالوگش می‌گردید. بنابراین، سونی از افول موقعیت جکسون سود می‌برد. جکسون می‌توانست از این مغایرت‌ها به عنوان بهانه‌ای برای خروج زود هنگام از قراردادش استفاده کند. درست قبل از انتشار آلبوم تسخیرناپذیر، جکسون به رئیس سونی موزیک اینترتینمنت، تامی ماتولا، اطلاع داد که در حال ترک سونی است. در نتیجه‌ی این اقدام، تمامی انتشار تک آهنگ‌ها، فیلمبرداری‌ها و افتتاحیه‌های مربوط به آلبوم تسخیرناپذیر لغو شد.

یک تصویر تبلیغاتی برای آلبوم تسخیرناپذیر

شش سال بعد از آخرین آلبوم استودیویی و پس از گذراندن بیشتر سال‌های آخر دهه‌ی نود و اوایل هزاره‌ی جدید دور از چشم عموم و در شرایطی که توقعات بسیار بالایی وجود داشت، جکسون آلبوم تسخیرناپذیر را در اکتبر ۲۰۰۱ منتشر کرد. برای کمک به تبلیغات آلبوم، یک جشن ویژه‌ای، به مناسبت سی‌امین سال فعالیت هنری او به عنوان یک خواننده‌ی سولو، در مدیسن اسکوئر گاردن برگزار شد. جکسون برای اولین بار از سال ۱۹۸۴ با برادرانش روی صحنه ظاهر شد. همچنین این نمایش اجراهایی توسط مایا، آشر، ویتنی هیوستون، ان سینک، اسلش و هنرمندان دیگری ارائه داد. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جکسون به سازماندهی کنسرت خیریه‌ی «متحد ایستاده‌ایم : بیش از این چه می‌توانم بدهم؟»، در استادیوم آراف‌کی در واشنگتن دی سی کمک نمود. کنسرت در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۱ به روی آنتن رفت و شامل اجراهایی توسط تعداد بسیار زیادی از هنرمندان بود. جکسون، آهنگ «بیش از این چه می‌توانم بدهم ؟» را به عنوان اختتامیه اجرا کرد.
آلبوم تسخیرناپذیر یک موفقیت تجاری بود، که از همان ابتدا در برترین جایگاه جداول ۱۳ کشور وارد شد و تقریباً ۱۳ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت. این آلبوم در آمریکا به درجه‌ی پلاتینیوم دوگانه رسید. با این وجود میزان فروش آلبوم تسخیرناپذیر بطور چشمگیری نسبت به آثار منتشر شده‌ی قبلی جکسون کم بود که علت آن تاحدودی مربوط به افول صنعت موسیقی پاپ، کمبود تبلیغات، عدم وجود تور جهانی و نزاع انتشارات موسیقی بود. از این آلبوم سه تک آهنگ ارائه شد : «دنیای مرا باشکوه می‌کنی» ، «گریه»[ و «پروانه‌ها» که آخری موزیک ویدئو نداشت.
در ژوئیه ۲۰۰۲، جکسون اتهاماتی وارد کرد، مبنی بر اینکه ماتولا یک «شیطان» و یک «نژادپرست» است که از هنرمندان آمریکایی آفریقایی‌تبار حمایت نمی‌کند، و از آن‌ها فقط برای منافع شخصی خود استفاده می‌کند. او اضافه کرد که ماتولا، همکار او اروینگ لورنزو را «کاکا سیاه چاق» خطاب کرده‌است. در جواب، سونی ادعا کرد که با توجه به این‌که جکسون از اجرای تور در ایالات متحده خودداری نمود، آن‌ها قادر به تبلیغات با انرژی کافی برای آلبوم تسخیرناپذیر نبودند.
سومین فرزند جکسون، پرینس مایکل جکسون دوم (معروف به بلنکت)، در سال ۲۰۰۲ متولد شد. جکسون هویت مادر او را فاش نکرد، اما گفت که تولد فرزند در نتیجه‌ی لقاح مصنوعی از سلول‌های اسپرم خود او بوده‌است.در نوامبر همان سال، جکسون در پاسخ به اصرار طرفدارانی که زیر بالکن اتاق هتل او در برلین جمع شده و خواهان دیدن نوزاد او بودند، پسر تازه متولد شده‌ی خود را روی بالکن اتاق هتل آورد. جکسون در حالی که او را در بازوی راست خود نگه داشته بود و پارچه‌ای را به ملایمت روی چهره‌اش انداخته بود، او را برای یک لحظه از نرده‌ی بالکن هتل آویزان کرد، بالکن چهار طبقه از زمین فاصله داشت. این حرکت انتقادات شدیدی را در رسانه‌ها برانگیخت. جکسون عذرخواهی کرد و این واقعه را یک اشتباه وحشتناک خواند.