ولادت وى را پنهان داشت واو را از ياران ودوستان جز بوسيله مراسله، در پرده نگاه
داشت. پايگاهها ودوستان، با انديشه در پرده بودن وپيوند داشتن با امام از راه نظام نوابى
وتسلسل هرمى که از راس به قاعده مى رسيد، عادت کردند.
نيز سرگرم شدن دولت به مساله جنبش زنگ صاحب الزنج به سال 255 هجرى، به امام
عسکرى مساعدت کرد تا اين قضيه را مستور بدارد.
تا اينجا امام عسکرى عليه السلام توانست فرزندش را از حمله وقهر وغضب حکومت واز
هر که در حول وحوش آن وجود داشت حمايت فرمايد.
امام عليه السلام هر کس را که از امر ولادت فرزندش مهدى عليه السلام آگاه
مي گرديد، ملزم مى ساخت که قطعا آن را کتمان کند. امام عسکرى به احمد بن
اسحاق نوشت:
ما را مولودى متولد شده است. بايد اين امر را نزد خود پوشيده بدارى واز همه مردم
مکتوم نمائى. وتاکيد مي فرمود که هيچکس نبايد ازنام او عليه السلام وآگاه شود
وآگاهى بر آن حرام است.
عثمان بن سعيد عمرى به هر کس که از نام امام عليه السلام مى پرسيد، مي گفت:
زنهار که درين باب پى جوئى کنى.
امام عليه السلام بسى احتياط مي کرد ونام او را نمى برد وبه اسم تصريح نمى فرمود
و تنها به اين گفته بس ميکرد که:
هذا صاحبکم . اما نام او را به عده بسيار اندکى از اصحاب گفته بود.
به نظر امام، آن اندازه اطلاع کافى بود، اگر چه نام مجهول وغير علنى بود. بعلاوه کافى
بود که به وجود امام ايمان داشته باشند تا بتوانند در احکام ومشکلات به او رجوع کنند
واين امر وقتى به وجود شخص امام آگاه بودند ورابطه با امام از طريق سفيران امام
ممکن بود، به دانستن نام او عليه السلام احتياج نبود.
امام عسکرى عليه السلام چند روز پيش از وفات، بين دوستان خود در مجلسى که
چهل تن از ياران وفادارش حضور داشتند واز جمله آنان محمد بن عثمان ومعاوية بن
حکيم ومحمد بن ايوب... بودند به بزرگترين اعلان وافشاگرى درباره ولادت فرزندش اقدام
کرد وبه آنان چنين گفت:
او بعد از من صاحب شما وخليفه شماست. او قائمى است که گردنها در انتظار، به
سوى او کشيده شده است. پس وقتى زمين از ستم وناروائى پر شد، خروج مي کند
وزمين را از قسط وعدل سرشار مي سازد.
|