[amir ahmadi]

اگر گاه تشنگی ام دوستی یا حتی بیگانه ای به نیم لیوانی اب مهمانم کند بارها سپاسش خواهم گفت .اگر در پنجه های مرگ بیفتم و کسی نجانم دهد همه عمر وام دارش خواهم بود .چگونه است که سپاس تو را که مرا افریدی روحم بخشیدی زندگی ان دادی و از هر نعمتی لبریزم کردی از یاد می برم چگونه است که دین پروردگاریت بر دوشم حس نمی کنم و بندگیت نمی کنم .