[دانه کولانه]

مرسی حمزه به جمع ما خوش امدی ..
این تیکه ش برای کسایی که فیلم رو دیده اند خیلی جالب میتونه باشه

و پیرمرد فلج روبروی خانه ی ما بی پای رفتن، طبقه ی چندم تا زمین را کمتر از دو ثانیه می رفت وساکنان آن خانه کف زمین می خوابیدند با سرب هایی که بر پشت داشتند.

این پست تنها یک قسمت از نوشته ت هست یا همه ش بود ؟

تقریبا تمام شخصیت های محوری و نقش آفرینان در طول فیلم می میرند حتی جنگ هم. و آنچه بر جای می ماند هنر است (که موسیقی در اینجا نماینده تمام هنرهاست)

بهش توجه نکرده بودم و به نظرم درسته چیزی که میگی ..
حتی خود نوازنده هم در انتهای فیلم میمیره و جنگ هم به قول تو
و اونچه که ماند تنها صدا بود.

نظرت درمورد این سوال چیه ؟

فرض کن کسی ادعا میکنه که نگاه کن یهودی ها و صهیونیستها با صرف هزینه های میلیاردی شاهکارهای مانند شیندلر و پیانیست را به چهان عرضه میکنند تا با ضد یهود مقابله و به بسط هولوکاست بپردازند
و گواه موفقیت انها در این راستا تعریف ها و نقدهای خیل عظیمی از سینما دوستان است
سینمای ما در دنیای تبلیغ در کجا قرار داره ؟
ما چه کارها کرده ایم ؟
ایا اساسا این امری مقبول است که به زیبایی هنر اندیشه ای را بسط داد خواه ان اندیشه حقیقت یا غیر حقیقت باشد خواه مفید یا مضر باشد ؟ و بنابراین در صورت مثبت بودن جواب ایا این امر را باید در سینمای ایران هم پیاده کرد و به طور صریح تر اگر یک فیلم ایرانی با نهایت ظرافت و هنر و زیبایی اندیشه ای غیر واقعی رو بسط دهد از ان فیلم هم باید حمایت کرد و تعریف یا فیلتتتر اول ما هدف کلی و نیت یک فیلم باشد ؟
تنها هنر را باید دید و ستود در هر فیلمی یا ابندا بر اساس نیت و مقصد فیلم را مد نظر قرار داد و بعد به جنبه های هنری اون پرداخت ؟