آسمونها و زمين كِرده كردار ِ تو نه ِ
ئي همه نقش و نگاري كه مِنِه دنيا هِد
همه از پرتو يك جلوه ديدار ِ تو نه ِ
اَفتو و ئي همه نوري كه اِتاو ِه به زَمين
مختصر ذره اي از تابش رخسار ِ تو نه ِ
ئي همه آو كه به دريا چو’نو هيِِ موج اِزَنه
چكه اي از كَرَم آور گهربار ِ تو نه ِ
عاقلون هر چه ’كنِن فكر و اِبالِن به ’خوسون
اشتباه كِردنِه ’پاي ، جمله ز افكار تو نه ِ
هر كه رَهد از پي ِ مقصور و به مقصود رسيد
’او َنَرهد و َنَرسيده ’يوز ِ رفتار ِ تو نه ِ
هر حكيمي كه دوا داد و مريضِس خو، اِبيد
’او دواها همه از قيطي عطار ِ تو نه ِ
هر چه فردوسي و سعدي و نظامي ’گودِنه
همه سون اِز اثر ِ طبع ِ ’درَربار ِ تو نه ِ
پيراِبون خلق و همه سال تفاوت اِ’كنِن
غير ذات تو كه امسال ِ تو چي پار ِ تونه ِ
عرش ِ فرش كِردي و قِيلون ِ نِهاري ’گرَِلو
هر چه ’ورمون اِ’كنِن ’پاي همه آزار تو نه ِ
’گدييِه كِردمِه مختار، تو نه ِ ’ور’خو و بد
نيكنم’ زِت ’مو قبول ’يوسرو’يودار ِ تونه ِ
هر چه مو فكراِ’كنم ’پاك همه بر عكس اِبوون
كي به يَكسون اِزنِه ؟ ’پاي ’يو ز دربار تو نه ِ
هر شَر و شور به دنيا مِنِه مخلوقت اِبو
اِزَنيم يا اِ’كشيم پاك همه سون كارتونه
خان ِ چنگيز كه دنيانه ِ سر اِز ته ’رفتَي
هر چه بد كِرد بِه مردم همه وادار ِتونه ِ
شاه تيمور كه مشهور به خين ريزي بيد
كمترين بنده اي اِز مردم ِ تاتار تونه ِ
يه نفر كِي اِتَرِس ئي همه آ’دم بِكشِه ؟
او نَكشت ، دست ِتوبيد ، قدرت ِ قهار ِ تونه ِ
وَنديه جنگ اروپا و تَپِستي تَه ِ عرش
هر چه ’مردِن مِنِه جنگ خين ِ همه بار ِ تو نه ِ
وَنديه چنگ اروپا و تَپِستي تَه ِ عرش
هر چه ’مردِن مِنِه جنگ خين ِ همه بار ِ تو نه ِ