[Omid7]

اندر حکایت علی پروین

سلطان سلطانان آن پوشنده پیراهن شماره ی هفت,آن مخالف فوتبال ((هشل هفت))!آن دشمن حیله وبهتان,آن چشم آبی ملقب به سلطان,آن مربی چاق ولاغر,آن عاشق کلمه ی استقبال ,آن دشمن تیم استقلال,آن خورنده ی شربت سکنجوین,سلطان علی پروین,از گنده قرمز های روزگار بود.نقل است که چون به دنیا آمدی,بر سبیل کنجکاوی همه جا را نگریستی الا آسمان و چون او را پرسیدند:که چرا؟گفت: ((ما را با هر چه آبیست کاری نباشد!)). و هم نقل است که از همان بدو تولد در تیم شیر خوارگان پرسپولیس توپ میزدی!

وی را پرسیدند بعضی مریدان خاص که: ((دشمن شما که باشد؟)) گفت: ((استقلال و هوادارانش!)) وی را گفتند مریدان : ((پس روشن است که دوست شما پرسپولیس است و هوادارانش)).

او پاسخ داد بر سبیل عصبانیت: ((مبرهن است که شما نه دوست میشناسید نه دشمن,دوست ما را کسی باشد که دشمن استقلال است و هوادارانش!))

مریدی وی را پرسید : ((از چیست که بعد از پایان بازی در مصاحبت با گزارشگران سیما نمی ایستی و دویده پاسخ میدهی؟)) گفت : ((ما در استادیوم تنها سه چیز میخوریم,اولی و دومی جوش باشد ودشنام که چون زیاد خورده ایم بر ما اصابت نکردی و سومی آب یخ که پس از بازی به سراغ یخ میدویم)).

نقل است که روزی وی را آشفتگی عارض گشتی چونان که در زمین کا گران عزلت گزیدی و سر به زمین افکندی و ناله همی کردی که : (( خدایا! چک بچه ها را تو خود پاس کن و ما را از پرسپولیس دور مخواه...))

واما یکی از ملتزمین که در رکابت سلطان بودی چون وی را این گونه بدید گفت : ((تو را چه شده واز چه سر به زمین ساییدی و هیچ گاه به آسمان نمی نگری؟!))

پس پاسخ گفت پروین : ((زینهار که ما لحظه ای حتی برای خاطر آرزوهایمان به آبی بنگریم!!!!!!)).