سمفونی تاريک غنچه‌هاي ِ ياس ِ من امشب شکفته است. و ظلمتي که باغ ِ مرا بلعيده،
از بوي ِ ياس‌ها معطر و خواب‌آور و خيال‌انگيز شده است.
با عطر ِ ياس‌ها که از سينه‌ي ِ شب بر مي‌خيزد، بوسه‌هائي که در سايه
ربوده شده و خوشبختي‌هائي که تنها خواب‌آلوده‌گي‌ي ِ شب
ناظر ِ آن بوده است بيدار مي‌شوند و با سمفوني‌ي ِ دل‌پذير ِ ياس
و تاريکي جان مي‌گيرند.
و بوي ِ تلخ ِ سروها ــ که ضرب‌هاي ِ آهنگ ِ اندوه‌زاي ِ گورستاني‌ست
و به ياءس‌هاي ِ بيدار لالاي مي‌گويد ــ در سمفوني‌ي ِ ياس و
تاريکي مي‌چکد و ميان ِ آسمان ِ بي‌ستاره و زمين ِ خواب‌آلود،
شب ِ لجوج را از معجون ِ عشق و مرگ سرشار مي‌کند.
عشق، مگر امشب با شوهرش مرگ وعده‌ي ِ ديداري داشته است... و
اينک، دستادست و بالابال بر نسيم ِ عبوس و مبهم ِ شبان‌گاه
پرسه مي‌زنند.
دل‌تنگي‌هاي ِ بي‌هوده‌ي ِ روز در سايه‌هاي ِ شب دور و محو مي‌شوند
و پچپچه‌شان، چون ضربه‌هاي ِ گيج و کش‌دار ِ سنج، در آهنگ ِ
تلخ و شيرين ِ تاريکي به گوش مي‌آيد.
و آهنگ ِ تلخ و شيرين ِ تاريکي، امشب سرنوشتي شوم و ملکوتي را
در آستانه‌ي ِ روياها برابر ِ چشمان ِ من به رقص مي‌آورد.
□
امشب عشق ِ گوارا و دل‌پذير، و مرگ ِ نحس و فجيع، با جبروت و
اقتدار زير ِ آسمان ِ بي‌نور و حرارت بر سرزمين ِ شب سلطنت
مي‌کنند...
امشب عطر ِ ياس‌ها سنگر ِ صبر و اميد ِ مرا از دل‌تنگي‌هاي ِ دشوار و
سنگين ِ روز بازمي‌ستاند...
امشب بوي ِ تلخ ِ سروها شعله‌ي ِ عشق و آرزوها را که تازه‌تازه در دل ِ
من زبانه مي‌کشد خاموش مي‌کند...
امشب سمفوني‌ي ِ تاريک ِ ياس‌ها و سروها اندوه ِ کهن و لذت ِ
سرمدي را در دل ِ من دوباره به هم مي‌آميزد...
امشب از عشق و مرگ در روح ِ من غوغاست...
|