[مستور]

در جایی در بیان خاطرات امیر کبیر میخواندم
که روز امیر کبیر یکی از فرماندهان ارتش را برای خاموش کردن غائله ای که در اصفهان به وقوع پیوسته بود با عده ای . روانه مینماید تا آن آشوب را سرکوب کند . فرمانده سریعا آماده شده و به سرعت به طرف اصفهان حر کت مینماید .
سرهنگ برای اینکه زودتر به اصفهان برسد از بیراهه عازم میشود تا در یکی از منزلگاههایی که بین راه بوده اطراق میکند
چون منطقه سرسبز بوده چوپانی گله گوسفند خود را برای چرا به نزدیک محل اطراق آن سرهنگ و همراهان می برد
چشم سرهنگ که به گوسفندهای چاق و چله می افتد
به زور یکی از گوسفندها را تصاحب میکند سر میبرند کباب کرده میخورند هر چه چوپان بیچاره التماس میکند سرهنگ طرفی نبسته و اعتنایی نمیکند.
وقتی چوپان مستاصل میشود به یک بلندی رفته و با صدای بلند فریاد میکشد ای امیرکبیر تو که میگفتی که من برای برقراری عدالت و نظم جامعه به پا خواستم بیا و ببین که این افراد تو با من چه کردند
سرهنگ و همراهان به خنده افتاده سوار بر مرکبها آنجا را ترک میکنند
مینویسند هنوز سرهنگ به اصفهان نرسیده امیر او را برگردانده و حکم ازلش را صادر کرده او را تنبیه به خسارتی که به چوپان وارد کرده و همچنین اخراج از دستگاه حکومتی مینماید

یک گریزی هم بزنیم
عین همین الان