[امیر عباس انصاری]

محتویات جعبه

جعبه Sony Ericsson Aino یکی از کامل ترین جعبه هایی است که تا به حال دیده ایم. یک هدست بلوتوث مجهز به سوکت صوتی 3/5 میلی متری استاندارد و یک پایه رومیزی در این جعبه دیده می شوند. این دو مورد را می توان از عمده ترین امتیازات Aino برای فروش بیشتر دانست. قرارگیری کارت حافظه microSD هشت گیگابایتی را هم می توان امتیاز دیگری برای آن تلقی کرد.
بقیه محتویات جعبه چیزهای معمولی چون ، یک شارژر ، یک کابل USB برای انتقال داده و کتابچه راهنما هستند. نرم افزاری که برای اتصال Aino به کامپیوتر مورد نیاز است در کارت حافظه microSD قرار داده شده است و با اتصال گوشی به کامپیوتر پیغامی مبنی بر نصب نرم افزار به شما نمایش داده خواهد شد.

صفحه نمایش Aino یک صفحه نمایش واید سه اینچی است که از رزولوشن WQVGA یعن ی 432*240 پیکسل پشتیبانی می کند. از زمان عرضه گوشی F490 از سوی سامسونگ که مدت زیادی از آن می گذرد ، تا به حال شاهد عرضه چنین رزولوشنی نبوده ایم.

طراحی

با دیدن Sony Ericsson Aino به شکل بسته ، تصور کردیم که با یک گوشی لمسی مواجه هستیم.با دیدن نمای ساده جلویی گوشی و بدنه نسبتا باریک آن ، اصلا انتظار وجود صفحه کلید کشویی آنرا نداشتیم.
حقیقت این است که Sony Ericsson Aino قابلیت های صفحه نمایش های لمسی را دارد اما از آنها تنها در قسمت های محدودی از منو استفاده می کند. تا به حال شاهد اخذ چنین رویکردی نبوده ایم . LG KF750 Secret هم از چنین شکل نیمه لمسی در منوی مدیا استفاده می کرد.

نمای جلویی Aino بوسیله صفحه نمایش 3 اینچی بزرگ آن و تعدادی از سنسورها که برخی از آن ها در داخل گوشی خروجی صدای مخاطب پنهان شده اند ، اشغال شده است . این صفحه نمایش قابلیت خوانایی خوبی در برابر نور آفتاب دارد.
صفحه نمایش Sony Ericsson Aino کیفیت تصویر بسیار خوبی از خود نشان می دهد اما از طرفی رزولوشن آنرا می توان برای صفحه نمایش 3 اینچی گوشی نقطه ای منفی تلقی کرد. چنین رزولوشنی با رزولوشن WQVGA که در صفحه نمایش های با اندازه مشابه به کار گرفته می شود ، کمی متفاوت است و Aino را می توان نخستین گوشی دارای صفحه نمایش سه اینچی و چنین رزولوشنی دانست. گرچه هنوز هم این صفحه نمایش تناسبی نزدیک به 16:9 دارد که به این معنی است که می توان در تماشای ویدیوها و فیلم ها استفاده کاملی از آن کرد.

قابلیت های لمسی گوشی روی منوی چندرسانه ای جدید گوشی که به طور ویژه طراحی شده است ، متمرکز شده اند.آیکن های این منو اندازه نسبتا بزرگی دارند و براحتی می توان با انگشت از آن ها استفاده کرد. این صفحه نمایش از نوع خازنی است که پاسخدهی سریع و روان تر کار کردن رابط کاربری را تضمین می نماید.
با باز کردن شکل کشویی گوشی کلید های آن نمایان می شود و Aino به گوشی ای بسیار باریک تبدیل می گردد.
کلیدهای آغاز و پایان مکالمه بین کلیدهای کنترلی گوشی ، کلید Activity menu و کلید C قرار گرفته اند. اما هنوز هم اندازه نسبتا بزرگی دارند و کار کردن با آنها آسان است. کلیدهای کنترلی کمی برجسته شده اند اما اندازه آنها نسبتا کوچک است که کار با آنها را با مشکل مواجه می کند.

صفحه کلید Aino از طرح بندی مواج استفاده می کند اما مثل کلیدهای جهت نمای گوشی محکم است.
پورت پرسرعت انتقال اطلاعات در Sony Ericsson Aino در کناره سمت چپ آن قرار گرفته است . به نظر می رسد زمان آن رسیده است که سونی اریکسون این پورت را کنار بگذارد و از یک پورت استاندارد نظیر microUSB استفاده کند. تصور می کنیم این زمان دیر یا زود فرا می رسد اما به نظر سونی اریکسون پیاده سازی این برنامه را در میان برنامه های سال 2010 خود قرار داده است.
حداقل خوب است که ارائه هدست بی سیم به همراه گوشی تا حدودی این مشکل را جبران می کند.

کلیدهای تنظیم صدا که برای بزرگنمایی هم به کار می روند به همراه کلید دوربین در کناره مخالف یعنی سمت راست قرار دارند. استفاده از هردوی این کلیدها بسیار آسان است و به تجربه کاربر از کار با گوشی آسیبی نمی زند.

میکروفون گوشی و اسپکر گوشی در کناره پایین Aino قرار گرفته اند. خیلی عجیب است که سونی اریکسون ادعا کرده است که Aino به اسپیکرهای استریو مجهز است در حالیکه اصلا شاهد چنین چیزی در گوشی خروجی صدای مخاطب نیستیم.

تنها کلیدی که در کناره بالایی گوشی قرار گرفته است ، کلید قفل گوشی است. این کلید تنها در حالتی که گوشی بسته است کار می کند و برای قفل کردن صفحه نمایش یا باز کردن قفل آن به کار می رود.

کناره پشتی گوشی هم ساده و زیباست و دوربین 8 مگاپیکسلی گوشی به همراه فلاش LED آن در گوشه بالای سمت چپ قرار گرفته اند. لنز دوربین هیچ محافظ خاصی ندارد که احتمالا به منظور پایین آوردن ضخامت آن، از تعبیه محافظ صرفنظر شده است. با اینحال ممکن است در اثر بی احتیاطی لنز دوربین آسیب ببیند.

Sony Ericsson Aino از یک باتری با قدرت 1000 میلی آمپر و از نوع Li-Po استفاده می کند. اعداد رسمی اعلام شده عمر باتری در حالت آماده به کار تا 300 ساعت و در حالت مکالمه 8 ساعت نشان می دهند.

اسلات microSD هم در زیر کاور باتری قرار گرفته است. برای دست یابی به این اسلات در هر بار باید کاور پشتی را از جای خود خارج کنید اما با اینحال هنوز هم امکان تعویض کارت حافظه بدون در آوردن باتری وجود دارد.

کار کردن با Aino اسان است و این گوشی بدون اینکه وزن زیادی داشته باشد ، احساس استحکام خوبی به کاربر منتقل می کند. شیبی که در کناره های بالایی و پایینی گوشی وجود دارد در دست نگهداشتن گوشی را خصوصا در هنگامی که گوشی به صورت افقی قرار گرفته است ، اسانتر می کند.
صفحه نمایش خازنی گوشی بسیار حساس است و مکانیزم کشویی گوشی هم به خوبی کار می کند . صفحه کلید به اندازه کافی بزرگ است و بازخورد کلیک ها نمی توانست از این بهتر باشد. در کل گوشی کاملا مقاوم است و احساسی که به کاربر منتقل می کند هیچگاه با بدنه تمام پلاستیک گوشی مشابهت ندارد.
گوشی سفید رنگی که در اختیار ما بود ، بسیار جذاب بود. استفاده از رنگ های غیرمعمول ممکن است باعث شود که گوشی مشتریانی را از دست بدهد اما این مطلب در مورد Aino صدق نمی کند.
در ضمن جمله ای را که می گوید هر چیز جدیدی سابقه ای بسیار قدیمی دارد را به یاد بیاورید. Aino خاطره O2 Coocoon را در یادها زنده می کند . به هرحال Coocoon در مقایسه با Sony Ericsson Aino امکانات کمی داشت اما از نظری ظاهری آن ها تا حدودی با هم مشابه هستند.