ده زلال پند از بنیانگذار سبک زلال ( دادا بیلوردی ):
.
ده زلال پند (24)
*
231- دل خوشزبان
*
دل، نگهبانِ سر است.
سر که در بالای برجِ پیکر است،
بایـد از رگبارِ حـرّافـانِ جـاهـل دور بـــاد
گرچه دل،با خوشزبانی سَرور است
گاه دشمن پرور است
*
232- دل عاشق
*
نیست بر دل، پرده ای،
گر بوَد تنها خدا را بَرده ای،
یادِ او هرآن برایت از عسل شیرینتر است،.
عشق را چون در خودت پرورده ای،
خودشناسی کرده ای.
*
233- دل خدا
*
ای تو را دلبر خدا
ای که هر آن می دهی دل بر خدا
ای که از غیر خدا شویی امیدِ خویش را
بر تو روزی هم دهد زر، گر خدا
زر دلت، زرگر خدا
*
234- دل گیری
*
دل، زبان را حافظ است
می توان بی دل، دهانِ خویش بست
دل نداری گر، زبان اندر غلافش رام کن!
بیش بشنو کم بگو چون حق پرست
تا که دل گیری به دست
*
235- دل مست
*
چون خدا را خواستی
دل ، فقط بهـرِ خـدا آراستی!
مست بنشستی فزون و بیش خوابیدی خمار
کی عیان دیدی خدا را راستی
این چنین برخاستی؟!
*
236- ناز دل
*
تا ببینم رازِ دل
میکشم هرروز وهر شب نازِ دل
گاه بیـمِ غفلت از دل دارم و دیــوانگی
چونکه اندر بُعدی از اعجازِ دل
دیده ام پرواز دل
*
237- دلِ سوز
*
تا که دل دل می کنم
خویش را در شهر دل وِل می کنم
عارفان گویند این حالت بسوزد جسم را
چونکه گاهی عشق بر گِل می کنم
شمعِ محفل می کنم
*
238- دل اشرف
*
آن که اسمش دل بوَد
عشق را هر روز و شب منزل بوَد
دل نگهدار از شیاطین و نفوذِ دیو و دَد
تا اگــــر سرحلقه ی محفل بوَد
اشرف و کامل بود
*
239- دل و نفرت
*
آنچه در دل داشتی
پیش هر کس بر طبق بگذاشتی!
زور گفتی بر دل و دل را به سبکِ سائلان
بینواتـر از خـودت پنداشتی
تخمِ نفرت کاشتی!
*
240- دل و رنج
*
ای دلت گنجِ نهان!
دستِ نامردان مده دیگر عنان
دوستی کن با دل و حتّی مرنجان لحظه ای
لحظه ای دل را مرنجان ای فلان!
شرم کن از دوستان
*
.
.
.
انقلاب در موسیقی شعر با ظهور سبک زلال
|