کارت تبریک!


...

یکی از کارای قشنگی که اون موقع ها مرسوم بود دادن کارت تبریکهای قشنگ به دوستان و آشنایان بود!..تلفن که نداشتیم..اس ام اس و...این چیزا هم که نبود! با هزار شور و شوغ میرفتیم کارت تبریک میخریدیم که اغلب گل رز یا تصویر شهرهای اروپایی و مناظر زیبا بود و یادمه اغلب کارت تبریک ها ایتالیایی بود چون ایرانی هاش کیفیت نداشت! و کمتر کسی دوسشون داشت.. بعد با تمام لذت و عشق جمله هایی مثل "این عید سعید باستانی را به شما و خانواده محترم تبریک میگم" رو پشتش مینوشتیم و بعد حضوری و یا باپست می فرستادیم ....گاهی هم به معلمهامون کارت میدادیم و اونها هم گاهی جواب میدادن! چه لذتی داشت گرفتن کارت! مخصوصاْ گل رز قرمز!!.

...کیفیت اون کارت تبریکها رو هنوزم که هنوزه نمیشه در کارت پستالهای امروزی دید نمیدونم برای من اینطوریه یا واقعاْ فوقالعاده بودن! کاش چند تاشو نگه داشته بودم و لی افسوس آدم قدر هیچ چیز رو تو زندگی نمیدونه!...دیگه اینکه بعداْ تعداد کارتهای گرفتمون رو به عنوان یه جور قهرمانی با دوستها و خواهرهام به مسابقه میزاشتیم و مدتها مایه سرگرمی بود بعد یواش یواش کارتها فراموش میشدن و سر از سطل زباله در می آوردن!!

--------------------------------

ترقه بازی!!

..هنوزم صدای ترقه میاد ! البته حالا دیگه بیشتر شبیه صدای بمبه تا ترقه! ..وقتی من کوچیک بودم سه جور ترقه بود یه مدلش که به اندازه یه آلوچه(دهنمو آب افتاد) بود شامل چند تا سنگ و ماده منفرجش که بهش زرنیخ میگفتن بود که توی چند تا لایه کاغذ پیچیده شده بود و با نخ محکم بسته بودن و باید محکم به دیوار میکوبیدیش و صدای نسبتاْ بلندی داشت! یه نوع دیگه که با قرقره و چند تا پر و یه ژیگلور گاز درست میشد و خرجش ماده سر کبریت بود و باید پرتش میکردی هوا و در برخورد زمین صدای بلندی میداد ..نوع دیگه ترقه شپشی بودکه دانه هایی روی یه نوار کاغذ بود که هم با تفنگ مخصوص و هم با سنگ میشد صداشو در آورد...دیگه اینکه یه فشفشه هایی هم بود که شعله زیادی داشت و با صدای زیادی میسوخت! و کاسه هایی که توش مواد آتش زا بود و نسبتاْ گرون بود و کمتر کسی میخرید!ااون موقع ها تقریباْ مثل امروز در این ایام بچه هافکر و ذکرشون میشد ترقه بازی!! تا شب چهارشنبه سوری بیاد و ختم قائله!