عاشقانه
شعر ِ باران
« اي تقدير من! » و « شعر ِ باران » عنوان دو غزل از "راحله يار" شاعر افغانستاني ساكن كشور آلمان است كه باهم مي خوانيم.
اي تقدير من!
آتشي افتاده امشب در دل دلگير من
گرم مي ريزد به رويم اشک بي تاثير من
اي دل آزاده! اي زنجيريي سوداي عشق!
شعله بودم آب گشتم تا شدي درگير من
عشق مي جوشد به رگ هاي تنم با سرکشي
آب مي سازد دل ِ سرحلقه ي زنجير من
هرقدر آتش به کف داري بزن بر سينه ام!
اي محبت! اي رسول عشق! اي تقدير من!
شکوه بيجا مي کند طبع سخن ناسنج دل
تا ابد بايد بسوزد قامت تصوير من...
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم
بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم
به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم
ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم
چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت!
که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم
زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟
که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم
خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد
که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم
استاد فاضل نظری |