[پریشان]

مثل باد سرد پاییز، غم لعنتی به من زد

حتی باغبون نفهمید که چه آفتی به من زد

رگ وریشه هام سیاه شد تو تنم جوونه خشکید

اما این دل صبورم به غم زمونه خندید

آسمون مست جنونی،آسمون تشنه خونی

آسمون مست گناهی، آسمون چه رو سیاهی

اگه زندگی عذابه، یه حباب روی آبه

من به گریه هام می خندم،می گم این همش یه خوابه

آسمون تو مرگ عشقو روی یاخته هام نوشتی

این یه غمنامه تلخه که تو سر تا پام نوشتی

من به لحظه شکستن اگه نزدیک اگه دورم

از ترحم تو بیزار من خودم سنگ صبورم

آسمون تیشه ت شکسته ،من دیگه رو پام می مونم

منو از خودم بگیری ، رو ترانه هام می مونم

خواننده :هایده