[افسون 13]

آتش پا

هوا سردست و دریا سخت توفانی
نه بوی نوبهار آید
نه گلبانگ هزار آید
بخور سربی مه ، روی پل ، آرام خوابیده است
نفس بر شیشه های پنجره چون دود ماسیده است
همان بهتر که ای دریا دل همراز
به کنج خلوت میخانه ی مخروبه بگریزیم
صفا جوییم و گل گوییم
ز دل زنگار غم ، شوییم
و قندیل می ، اندر آسمان ساحل آویزیم
بیا همگام ، همآواز
من آتشپای آتشگونه می هستم
من آن مستم ....
من آن مستم