سوزن*بان قطار شما کیست؟
سوزن*بان قطارزندگی شما کیست؟ فکرمی*کنید خودتان هستید؟...
این قطار بخواهید و نخواهید در ایستگاه*های مختلف توقف دارد اما آیا فرمان آن واقعا دردست خود شماست یا فقط شما در جایگاه فرماندهی نشسته*اید، اما دیگران آن را هدایت می*کنند...
متاسفانه گاهی ما به نادرست فکر می*کنیم کنترل قابل توجهی بر روند زندگی*مان داریم؛ در حالی که به*خصوص در لحظات سرنوشت*ساز، از زیر بار مسئولیت برای انتخاب و تصمیم*گیری شانه خالی می*کنیم.
اگرقدری با خودمان خلوت کنیم این مقاطع را به راحتی می*توانیم مشخص کنیم. چرا که دقیقا پاسخ شما به مشکلات و پیشامد*های سخت و دشوار است که مسیر اصلی زندگی شما را هموار یا ناهموار می*کند. آیا دراین گونه موارد واقعا مثبت برخورد می*کنید؟...یعنی، برمبنای دیدگاه، شناخت و احساس خودتان تصمیم می*گیرید یا تحت تاثیرمنفی*بافی*های دیگران.
واقعیت این است که گاهی اوقات آن قدر امواج منفی به سوی شما روان می*شود که تا برای برخورد مناسب به خود بیایید، متاسفانه فرصت از دست رفته است. امواج منفی برخی تجربیات و خاطرات تلخ با یک دنیا فرمان*ها و حکم های خانوادگی و فامیلی و ...
امان از وقتی که ما روی غلتک نیستیم و حوادث غیرمترقبه رخ نشان می*دهند و دیگران ظاهرا دلسوزانه ولی درعمل، بس ناجوانمردانه درروند تصمیم*گیری شما، تاثیرگذاری به شدت منفی و ذهنیت*گرا دارند. ذهنیت*هایی که شاید سال*ها درمغز آنها رسوب*کرده و فاسد*شده است و نباید به آنها هیچ*گونه توجهی شود؛ اما شرایط بد روحی شما به گونه ای است که به این نوع ذهنیت*ها اجازه خودنمایی می*دهید. نکته دقیقا همین جا*ست... جایی که شیپوربیدارباش می*نوازد...
از این رو، به نظر می*رسد برای اجتناب از این گونه موارد، قبل از هر چیز باید به طور مرتب مراقب وضع روحی- جسمی خود باشیم که در وضعیت تعادل باشد و اگر اوضاع نابسامان است فوری فکری برایش بکنیم.
تجربه به کرات نشان داده حتی برای لحظه*ای هم نباید خودمان را رها کنیم. رها*سازی همان و در گرداب تشویش*ها و مسئله سازی*های دیگران افتادن هم، همان! این نوع گرداب*ها از آنهایی *است که وقتی درآن افتادی، در واقع گرفتار مرداب شده*ای که خلاصی از آن به ندرت امکان*پذیر است. یعنی گرفتارجایی شده*ای که توانمندی*های تو نمودی ندارد؛ اینکه این همه خواستی فقط خودت باشی... اما حالا می*بینی، عکس آن شده، مثل اینکه این هم شعاری بیش نبوده است.
چون اثری از "تو" نیست. همه*اش، همان موج*های منفی است که جذب کرده*ای و به طور طبیعی فرجامی منفی نیز خواهد داشت که چاره*ای جز پذیرش آن نداری... هر چند خیلی تلخ و گزنده باشد..
اما ای کاش یاد بگیریم و تلاش کنیم علاج واقعه را به قبل از وقوع آن موکول کنیم. یعنی از خودمان و تعادل روحی- جسمی که باید درآن شکل دهیم، غفلت نکنیم و بپذیریم زمانی می*توانیم فقط متکی بر تصمیم*های خود باشیم که زمینه مناسبی برای جذب موج*های منفی اطراف*مان نداشته باشیم
|