[Afsaneh_roj]

ای مادر عزیز ، که جانم فدای تو ،
قربانِ مهربانی و لطف و صفایِ تو
هرگز نشد محبت یاران و دوستان
همپایۀ محبت و مهر و وفای تو
مهرت بُرون نمی رود از سینه ام که هست
این سینه خانۀ تو ، وین دل سرای تو
آن گوهرِ یگانۀ دریای خلقتی
کَندَر جهان کسی نشناسد بهای تو
مَدحِ تو واجبست ، ولی کیست آن کسی
کایَد بُرون زِ عهُدۀ مَدح و ثنای تو
هر بهره ای که برده ام از حُسنِ تربیت
باشد زِ فیضِ کوشش بی منتهای تو
ای مادر ِ عزیز که جان داده ای مرا
سهل است اگر که جان دهم اکنون برای تو
گر جانِ خویش هم زِ برایت فدا کنم
کاری بزرگ نیست که باشد سزای ِ تو
تنها همان تویی که چو برخیزی از میان
هرگز کسی دگر ننشیند به جای تو
خُشنودی تو مایۀ خوشبختی من است
زیرا بُوَد رضای خدا در رضای تو
گر بود اختیار جهانی به دست من
می ریختم تمامِ جهان را به پای تو


شعر بسیار آشنایی
از ابوالقاسم حالت
که آذر ماه 1339 به مناسبت روز مادر سروده شده است