آيا يك فرد مي تواند سرنوشت بشريت را تغيير دهد؟
به دنبال سؤالات گذشته به سؤ ال ديگرى مى رسيم وآن اينكه يك شخص - هر قدر با عظمت باشد - آيا مى تواند يك تنه اين نقش بزرگ را ايفا كند؟ وآيا اين شخصيت جز همان انسانى است كه عوامل وشرايط خارجى او را پرداخته تا پيش درآمدى براى محقق ساختن حركت طبق همان شرايط باشد؟
منشاء وخواستگاه اين پرسش مربوط به ديدگاه خاصى است كه تاريخ را اين چنين تفسير مى كند كه: انسان در حركت تاريخ عامل ثانوى وفرعى است؛ وعامل اصلى، نيروهاى مادى وخارجى هستند كه انسان را احاطه كرده اند! در نتيجه يك فرد در بهترين حالات مفسر جهت گيرى آن عامل اصلى است وچيزى جز اين نيست.
در حالى كه ما در ديگر كتابهاى خود بخوبى روشن ساخته ايم كه اساس تاريخ بر دو محور قرار دارد يكى انسان وديگرى عوامل مادى كه انسان را احاطه كرده است؛ همانطور كه عوامل مادى وابزار توليد وطبيعت در انسان اثر مى گذارد، انسان نيز در اطراف خود ودر ديگر عوامل خارجى اثر مى گذارد وهيچ توجيهى وجود ندارد كه بگوييم حركت از ماده شروع وبه انسان ختم مى گردد؛ مگر عكس آن را هم بپذيريم كه ممكن است حركت از انسان شروع وبه ماده ختم گردد؛ زيرا انسان وماده در طول زمان در يكديگر اثر مى گذارند.
با اين حساب يك فرد مى تواند در جريان تاريخ از يك طوطى برتر باشد؛ بويژه شخصى كه واسطه ميان زمين وآسمان است وخود همانند يك نيرو براى حركت تاريخ عمل مى كند واين چيزى است كه در تاريخ پيامبران به اثبات رسيده است بويژه در تاريخ پيامبر خاتم، صلى اللّه عليه وآله.
پيامبر اسلام حضرت محمد، صلى اللّه عليه وآله، به خاطر تحقق رسالت آسمانى اش خود زمام حركت تاريخ را در دست گرفت ويك خط طولانى فرهنگى وتربيتى ايجاد كرد كه هرگز عوامل مادى وخارجى نمى توانستند از عهده آن برآيند؛ - چنانكه اين موضوع را در مقدمه دوم كتاب الفتاوى الواضحه توضيح داده ايم - وهر چه به وسيله پيامبر اكرم، صلى اللّه عليه وآله، امكان وقوع داشته باشد وسيله امام منتظر، عليه السلام، نيز ممكن است؛ امامى كه از اهل بيت است ورسول گرامى اسلام، صلى اللّه عليه وآله، از نقش بزرگ او سخن گفته وبه وجود او بشارت داده است.
|