چالشهای کارآفرینی و اشتغال از نگاه جوانان
چالشهای کارآفرینی و اشتغال از نگاه جوانان
ایدههای جوانان که آینده سرزمین ایران زمین به دست آنها است در بسیاری موارد خلاقانه است و میتوان از نظرات آنها ایدههای جدیدی را استخراج کرد. به همین منظور به سراغ دانشجویان رشته مدیریت کارآفرینی در دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران که تحصیلات خود را متمرکز بر ایجاد شغل و کارزایی در جامعه قرار داده اند و هر روز در کلاس های درس راهکارهای آن را میخوانند، رفتیم تا از نزدیک با دغدغهها و ایدههای آنها در مورد تعامل جوانان این رشته با دولت، دانشگاه و بالعکس، پرسش و پاسخی داشته باشیم که متن آن را در زیر میخوانید:
«مریم فاطمی» 28 ساله و ورودی سال 86 دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران است که رشته کارشناسیاش، ریاضی بوده. او درباره اینکه دولت تا چه میزان میتواند در بحث کارآفرینی و اشتغال جوانان تحصیلکرده موثر واقع شود، میگوید: تقریبا از سه الی چهار سال پیش، وزارت کار و امور اجتماعی بر روی بحث کارآفرینی تمرکز کرد. در این راستا بحثی آموزشی را برای همه اقشار شروع کرد که به "دورههای آموزشی و رایگان 72 ساعته" معروف است که به منظور ترویج کارآفرینی صورت گرفت و در تمام شهرها انجام شد.
وی برای ارتباط بین دولت و جوانان، برای بهتر شدن وضعیت تحصیلی و شغلی جوانان، پیشنهاد میدهد: این امر شامل یکسری مراحل است؛ برای مثال مراحلی چون رشد و ثبات را شامل میشود تا جوانان دانشجوی علاقهمند به راهاندازی کسب و کار را جذب کنند. به نظرم بهتر است که سازمانهایی بیرون از وزارت کار باشند تا برای طی تمامی این مراحل، جوانان را پشتیبانی کنند؛ برای مثال اگر طرح اقتصادی شخصی توجیه پذیری اقتصادی داشته باشد، از همان ابتدا طرح پذیرفته شده و برای تامین مالی، به آن مشاوره و هزینهای اختصاص داده شود.
عملکردی که از این فرآیند به دست میآید، مثل پارکهای علم و فناوری یا مراکز رشد میشود. در همین مورد مراکز رشد دانشگاهی دیدهام که فضایی را در اختیار شرکتهای نوپا قرار میدهند تا بعد از مدتی به درآمدزایی برسد، اما غیردانشگاهی که به خاطر فعالیتها یا حمایتهایشان معروف شده باشند، ندیدهام.
فاطمی در مورد مهارتهایی که دانشگاه به دانشجویان برای اشتغال میدهد و راهکار برای بهتر شدن وضعیت اشتغال دانشجویان بیان میکند: دانشگاه در تدوین دروس کارآفرینی، سعی کرده که تئوریهایی را ارائه دهد تا به بازار کار نزدیک باشد و فضای اشتغال را به فضای دانشگاهی نزدیک کنند، اما به نظر من باز هم در این عرصه جای فعالیت بیشتری است. بهتر است که روشهای مختلفی در این مورد امتحان شود تا واقعا درسها کاربردی شود. همچنین فضاهای کارگاهی تعاملی برای دانشجویان برگزار شود چون این فضا خیلی به جوانان کمک میکند.
«احمد زارع» که 27 سال سن دارد و ورودی سال 86 این دانشکده است، میگوید: به عنوان کسی که درگیر بحث کارآفرینی هستم، اتفاق یا رویکرد تازهای به جز حرف نشنیدم؛ برای مثال بحث وام کارآفرینی در این زمینه خیلی مطرح شد و وزارت کار وعده داده بود که به کارآفرینان، وام خواهد داد، که خودم به شخصه اقدام کردم ولی پس از دو سال هنوز جوابی نگرفتم. در نهایت وام را قبول کردند، اما شرایط سختی گذاشتند.
«مرضیه صانع» ورودی سال 87 دانشکده کارآفرینی که 25 ساله است، درباره اینکه دانشگاهها چقدر مهارتهای ورود به کار را در اختیار جوانان میگذارند، اظهار میکند: آموزشهایی که در دانشگاه به دانشجویان داده میشود، قطعا کاربردی نیست و بیشتر بحثهای آکادمیک است که اگر کسی بخواهد وارد کار شود صرفا این آموزشها به دردش نمیخورد و باید حتما به دنبال آموزشهای تکمیلی برود. البته در دانشکده کارآفرینی به نسبت بقیه دانشگاهها، بحثهای آکادمیک منطبق با بازار کار مطرح میشود، اما باز هم انتظار بیشتری میرود.
«سوده قوامی» دانشجوی ورودی سال 86 دانشکده و مسوول روابط عمومی دانشکده کارآفرینی است که 29 سال سن و حدود 6 سال سابقه کار در مراکز کارآفرینی دارد، درباره این موضوع که دولت چقدر میتواند زمینه کارآفرینی و اشتغال را برای جوانان مهیا کند، میگوید: کارآفرینی به سه بخش ترویج، آموزش و پژوهشهای کارآفرینی تقسیم میشود که هر کدام یکسری اهداف خاص دارد و به همان نسبت دولت در هر کدام آنها میتواند سهیم باشد. وزارت کار در دولت جدید،قدمهای مثبتی در این زمینه برداشته و با توجه به همایشهایی که در این زمینه گذاشته است، توانسته جوانها را با این موضوع آشنا کند و در حقیقت در بحث ترویج و توسعه آموزش کارآفرینی و به طور کلی در مباحث تئوریک نقش عمده داشته است.
اما در مباحث عملی، آن طور که باید و شاید و با توجه به رشد کارآفرینی در کشور، حرکتهایی که بر اساس پایهای قوی باشند، هنوز شکل نگرفته است. با این حال، وزارت تعاون با حمایت از طرحهای کسب و کار دانشجویی و صندوق مهر رضا از طریق دادن وامهای خوداشتغالی قدمهای خوبی را در این زمینه گذارده است.
وی در مورد نقش دولت در این زمینه پیشنهاد میدهد: دانشجویان کارآفرینی با دیدگاه خاصی وارد این دانشکده میشوند و ذهن و روح متفاوتی دارد و فکر میکند که وقتی فارغالتحصیل شد، برایش کار وجود دارد، اما انتظاراتشان برآورده نمیشود. به نظرم بهتر است وزارت علوم که جزئی از دولت است، حالا که رشته کارآفرینی را راهاندازی کرده، آن را عملیاتیتر و کاربردیتر کند، تا دانشجویان مهارتی را فراگیرند.
بخشی که مربوط به ارگانها و سازمانهای دیگر میشود، بحث قوانین و مقررات است. در کشور ما قوانین و مقررات بسیار بازدارندهای بر سر راه ایجاد و راهاندازی کسب و کار وجود دارد. بهتر است که قوانین تسهیلکنندهتری به وجود بیاید و فضایی به وجود آید که قوانین و مقررات وضع شده، تشویق کننده افراد باشد. انتظار دوم این است که فضای کسب و کار در ایران بهبود پیدا کند، متاسفانه به خاطر مسائل سیاسی و شرایط خاص، خیلی از شرکتهایی که در ابتدای کارآفرینی هستند، زمین میخورند، چرا که فضای کسب و کار ما حمایتی نیست تا بتوانند در آن رشد پیدا کنند؛ بنابراین اگر دولت بتواند نقشش را در اقتصاد کمی کمرنگ کند و در فضای اقتصادی به صورتی عمل شود که جنبه حمایتی پررنگتر شود، اوضاع بهتر خواهد شد. اگر اینچنین شود، دانشجویان هم میتوانند شاخصهای کارآفرینی موجود در دنیا را نیز در نظر بگیرند تا نگرش و اهدافشان تغییر کند.
«علی برزویی» دانشجوی ورودی سال 86 این دانشکده، درباره نقش دانشگاهها بر نگرش کارآفرینی و اشتغال بر جوانان میگوید: بخش دانشگاه بسیار حائز اهمیت است؛ ورودی دانشگاهها به ویژه دانشکده کارآفرینی در سالهای اخیر بسیار بالاست (دورههای مجازی و حضوری)، و زمانی که ورودی دانشگاهی تا این میزان بالا باشد، در بحث عملیاتی شدن، کار ما باید باید برای این فرآیند ورودی و خروجی به گونهای باشد که در دانشجویان در این سیستم چیزی برای یاد گرفتن داشته باشند. این مهم با اصلاح سرفصلهای دروس، عملیاتی و کاربردی کردن دروس اتفاق خواهد افتاد.
وی میافزاید: دانشکده کارآفرینی که اولین دانشکده کارآفرینی در خاورمیانه است، باید به عنوان اولین رسالتش، سیستمی را برای حمایت از کسب و کارهای دانشجویی ایجاد کند تا منِ دانشجو یا فارغالتحصیل بدانم که راهی برای پیشرفت دارم. پس حمایت از کسب و کارهای دانشجویی یکی از وظایف اصلی دانشگاه است. همچنین ایجاد ارتباط و گسترش بین صنعت و دانشگاه از دیگر وظایف مهم این ارگان است که این مهم از طریق مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری میسر است.
منبع : emoshaver.com
|