شعر زلال در مقام معلم از دادا :
.
ای همیشه با جهالت در ستیز!
روزگارت آفتــــابی بـــاد و دنیــایت زلال
تا قلم شد دستِ تو از تیغ، تیز
تربیت کــردی در آبــادی مـــــــرا
با سه بخشِ ِ «آ» و «زا» و «دی» گشودم بال و پر
دادی آندم درس ِ « آزادی » مرا
از تو هر عصر و زمانی یاد باد
ای معلّم ای چـراغ ِ زنــدگانی و وجـود
غصّه هایت یک به یک برباد باد
محترم در هر زمان باشی تو را
ای معلّم ، ای جهانی پُـر ز لذّتـــهای تــــو
در مقام عارفان باشی تو را
.
.