حرکت به سمت تئاتر خصوصی ضروری است
حرکت به سمت تئاتر خصوصی ضروری است
تئاتر ایران به شدت نیازمند حرکت است. حرکت به سمت کیفیت و کم شدن تصدی گری دولت. هرقدر بتوانیم نقش دولت را در امور اجرایی کمتر کنیم و از سویی دیگر آن را به کار اصلی اش؛ یعنی هدایت و برنامه ریزی و افق های بلندمدت و... بگماریم قطعاً مطلوب تر خواهد بود.
تئاتر ایران به شدت نیازمند حرکت است. حرکت به سمت کیفیت و کم شدن تصدی گری دولت. هرقدر بتوانیم نقش دولت را در امور اجرایی کمتر کنیم و از سویی دیگر آن را به کار اصلی اش؛ یعنی هدایت و برنامه ریزی و افق های بلندمدت و... بگماریم قطعاً مطلوب تر خواهد بود. اصل ۴۴، گواهی است بر این اراده و مساله.تئاتر دولتی (تئاتری که تمام هزینه هایش را از یارانه دولتی با خط مشی مدنظر دولت تهیه می کند) در عمر چندین دهه یی اش، هرچه در توان داشته رو کرده و دیگر توش و توان کافی و وافی ندارد تا پاسخگوی نیازهای متفاوت و متکثر باشد. ایجاد تئاتر خصوصی، مزیت های فراوان دارد و مهمترین تاثیرش در حوزه اقتصاد تئاتر و جذب مخاطب که دو مشکل عمده تئاتر کشورمان است، مشاهده خواهد شد. پرواضح است که ایجاد تئاتر خصوصی، یک شبه و بدون ترسیم افق های درازمدت میسر نخواهد شد و لازم است که؛
۱- حمایت های لازم به ویژه امنیت روحی، روانی و صنفی با ترسیم خط مشی های کلی مدنظر بالاترین مقام های فرهنگی کشور شکل بگیرد.
۲- حد و حدود و شرایط اعطای حمایت های مادی و یارانه یی دولتی به این بخش مشخص شود. (قطعاً بدون یارانه دولتی، نمی توان شاهد شکل گیری این گونه تئاتری بود. تنظیم سند برای اهدا یا مشارکت در وام دادن، در اختیار قرار دادن زمین، تحویل تجهیزات و... در این باره موثر است، اما هیچ یک به اندازه اعطای وام و یارانه مستقیم مطلوب تر نخواهد بود.)
۳- نحوه شکل گیری، ثبت قانونی و تشریفات مشخص شود.
۴- بهره برداری و تبیین حداقل سه الگوی مشابه از کشورهای بنام و صاحب تئاتر، متناسب با مقتضیات فرهنگ ایرانی - اسلامی با حمایت های مستقیم و موثر دولت ضروری است.
۵- واگذاری یک تالار نمایش در هر استان کشور به بخش خصوصی و پیگیری تحقق موارد چهارگانه ذکر شده در تثبیت تالارهای مورد اشاره در تسریع این امر موثر خواهد بود.
۶-سامان وحدت بخشیدن به مراکز تئاتر دولتی به لحاظ مدیریت و گردش مالی و اجماع در تمام ارکان ایشان.
|