نمایش پست تنها
  #4  
قدیمی 01-13-2008
shabhaye_mahtabi آواتار ها
shabhaye_mahtabi shabhaye_mahtabi آنلاین نیست.
کاربر فعال
 
تاریخ عضویت: Oct 2007
محل سکونت: تهران
نوشته ها: 1,411
سپاسها: : 8

68 سپاس در 39 نوشته ایشان در یکماه اخیر
پیش فرض

بانویی كه با پاهايش نقاشي مي‌كند


زهره اعتضاد، هنرمندي است كه از ناحيه دو دست معلول است و با كمك پاهايش نقاشي ، خوشنويسي ، قالي‌بافي و گل‌سازي مي‌كند.
او عضو انجمن بين‌المللي نقاشان آلمان است و تاكنون بيش از 60 نمايشگاه داخلي و 10 نمايشگاه خارجي در كشورهاي سوريه، لبنان، قطر، دبي، چين، تايلند، مكه برگزار كرده است.
به گزارش فارس، زهره اعتضادالسلطنه متولد سال 1341 در تهران است و به صورت مادرزادي دچار معلوليت از ناحيه دو دست شده است. او دوران ابتدايي‌اش را در مدرسه استثنايي گذارند و از سال پنجم ابتدايي به بعد را در مدارس عادي و با موفقيت به اتمام رساند.
اين هنرمند همچنين با بسياري از چهره‌هاي مشهور سياسي جهان از جمله رييس جمهور وقت چين،بي‌نظير بوتو و... نيز ديدار داشته و هدايايي از آنها دريافت كرده است.
وي پس از گرفتن ديپلم به كار تدريس و آموزش بچه‌هاي معلول مي‌پردازد و به مدت 14 سال در كسوت دبير به آموزش و پرورش بچه‌هاي معلول مشغول مي‌شود و پس از آن براي پرستاري از پدرش تقاضاي بازنشستگي پيش از موعد مي‌كند.
او هم اكنون علاوه بر تحصيل در رشته روان‌شناسي در مقطع كارشناسي ارشد ، در خانه نيز به كارهاي هنري‌ از جمله نقاشي ، خوشنويسي ، قالي‌بافي ، گليم‌بافي ، طراحي قالي و گل‌سازي مشغول است.
اعتضاد درباره آموزش بچه‌هاي معلول مي‌گويد: من به معلمي بسيار علاقه داشتم و دوست داشتم به بچه‌هاي معلول و هم‌نوع خودم آموزش بدهم، من در آموزش آنها سختگيري‌هاي خاص خودم را داشتم و برخلاف تصور ديگران ، از آنها تكاليفي مي‌خواستم كه مي‌دانستم قادر به انجام آن هستند ، بچه‌ها هم در برابر آموزش‌هاي من مقاومت نمي‌كردند ، چون مي‌ديدند كه من هم معلولم.
اعتضاد خانواده‌اش را در آموزش و رشد استعدادهايش بسيار مؤثر مي‌داند و در اين زمينه مي‌گويد: خانواده‌ام من را فردي متكي به خود و مؤثر تربيت كرد و به من آموزش دادند كه چگونه از انگشتان پاهايم براي انجام كارهايم استفاده كنم و به مرور با ورزش،تلاش و تمرين پاهايم قوي شدند.اگر چه در طي اين مراحل بارها شكست خوردم و خسته شدم ولي باز با انرژي مضاعفي بلند مي‌شدم و ادامه مي دادم.
اعتضاد معلوليتش را انگيزه‌اي قوي براي رسيدن به خواسته‌هايش مي‌داند و مي‌گويد:همه مشكلات و موانعي كه سر راه من بود انگيزه‌اي شد تا با قدم‌هاي محكم تري گام بردارم و براي تحقق خواسته‌هايم مصر باشم.
روي آوردن من به هنر، هم به دليل استعدادم بود و هم براي ثابت كردن توانايي‌هايم به خودم و جامعه تا به همه بگوييم كه معلوليت محدوديت نيست.
او مي گويد: اخيرا اولين نمايشگاه انفرادي نقاشي من به مناسبت روز جهاني معلولين در فرهنگسراي بانو برگزار شد كه بازتاب بسيار خوبي داشت و 6 تابلو از آثار من در اين نمايشگاه به فروش رفت كه يكي از بهترين تجربه‌هاي هنري من بود.
او معتقد است كه اگر معلول نبود انسان بلاتكليف و بي هنري بود چرا كه نيازي به اثبات چيزي نداشت و معلوليتش نشاني از جانب خداست براي او.
زهره اعتضاد آرزو دارد كه به عنوان يك هنرمند شناخته شود نه يك معلول و مؤسسه‌اي براي آموزش بچه‌هاي معلول و عادي داير كند تا تمام تجربياتش را دراختيار آنها قرار دهد.
با تشکر فریبا
__________________
من هنوز ایمان دارم مادرم را خواهم دید
وقتی تمام دیوار بیمارستان تیتر زده اند : آی ... سی .... یو
این فشار ها که به خونت می آیند ،
تمام رگ هایم از بهشت متنفر می شوند
که زیر پایت را خالی می کنند ...
" هومن شریفی "

پاسخ با نقل قول
جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید