پندهای زلال از دادا بیلوردی:
.
ده زلال پند (22)
*
211- ذکر
*
دل چو غرقِ سوز گشت
قامتی در زیر آتش گشت هشت
یعنی این ساعت میانِ ذکرهای بیشمار
قطره ای که میکند از چشم نشت
تا خدا خواهد گذشت
*
212- عشق
*
عشق می دانید چیست؟
عشق از جنسِ هوا و خاک نیست
عشق نوری از جمالِ حقّ و از جنسِ خداست
هر چه می بینیم هان! با عشق زیست.
پس خدا هم دیدنیست.
*
213- بیکسی
*
کی به خالق می رسی؟!
ای گلِ خوشبوی باغِ اطلسی!
بیشتر تعجیل کن، بسیار کوش، آگاه باش!
میشود با دستِ جاهل بررسی
داستانِ بیکسی.
*
214- نوا
*
آه، این دل، یارِ کیست؟!
خونش از رنگِ رُخِ گلزارِ کیست؟!
آن صدا از لرزشِ جانِ کدامین سرو بود؟!
این نوا از پرده ی افگارِ کیست؟!
ناله ی بسیارِ کیست؟!
*
215- مرگ
*
باز در این خانه، من
میکشم زیرِ ستونِ روح، تن،
سقفِ احساسم به روی پلّه ی غم می چکد.
اضطراب است و من و رازی کهن
گاه می میرم علن
*
216- دنیا
*
کاش این دنیا نبود
یا در این دنیا غمی پیدا نبود
کاش بعد از مرگ را چون فیلم می دیدیم یا
زندگی مانندِ یک رؤیا نبود
بیشتر زیبا نبود
*
217- هوس
*
چون هوس، تهییج داشت،
بی گمان اندر پی اش تزویج داشت.
روزگارِ هفت رنگ و حیرت آور عاقبت،
عشقِ بی تزویج را ترویج داشت،
عاشقان را گیج داشت
*
218- روح
*
گاه تازد چون پلنگ
گاه گردد با کمی غم، بیش لنگ.
روح را آنطور هم که اهلِ دل گویند نیست،
گاه باشد مثلِ سیمرغی زرنگ
گاه در تشطی نهنگ
*
219- الله
*
صحبت از آدم کنید!
مثلِ آدم بر خدا قد خم کنید!
واژه ی « الله » جاری باد از افکارتان
وزنِ ایمان و عمل درهم کنید!
روی شیطان کم کنید!
*
220- زندگی
*
بر خدا کن بندگی
غیرِ او را نیستت زیبندگی
درصدی از پول و مالت، قرض ده اَلله را ،
زنده شو از دولتِ پایندگی
باش مردِ زندگی
*
|