[آناهیتا الهه آبها]

سروده های محلی



هَم یارِگِیانی هاتیه هَم عیدَه هَم مانگه شوَه

مِردِم خدا داخم اَری یَی شیشه لَو بد مَصَوه

دنیا دَمیگه و آو دَمَه بو تا بنیشیمن و یک

خوم بومَه نذر آو دمَه پوره جوانی باتوه

اَی دادِ بیداد اَی فلک ای آسمان چو هَلگری

عمریکه دِل آوارَکم سرگشته آو چرخی چَوَه

تاتیده دَس دَیدارَکت جفتی چَو نازارَکَت

ساتی له شَو نگذشتیه اوشِن هَلِس وَختِ خَوه

باخم شمامه نَورَسِم نور چوم عاصای دَسم

دَردِت وَ گیانم گِش کَسِم دنیا چِمان هر امشَوَه

وَختی تییده مالِمان چِشتی بِخه شان و مِلت

آگِر و ایمانِم نیه آخه دِلم دَس نَسرَوه

هرگَز نه لَه کَس رنجیه نه کَس لَه خوی رنجانیه

اَر دیریه اَر کافره مَردِم یه دین پرتوه

**************

بِرشِن دوراره بِرشِن ساقی دِلم کَواوه

شیتم که تا نذانِم ذانِستِنِم عذاوه

برشِن دِل تو خوش بو ساقی اَگر مِه دیمه

کَس گیان وَ دَر نِیویدن لَی سال نا صواوه

کلیا و برشیامه اِی دَرده کس نیذاند

اَشکم لَه تاوِ دوریت هَم آگره هم آوَه

ذانی اگر توامَت کاری کََه دلنیا بوم

وَختی و لا دَمیگَو اوشی نچو ،جواوه

گو نا وژیر زِلفِت بیلا بکی خورآوا

بومه خِر چوَیلِت جاری چه وَختِ خاوه

دردم کسی نیذاند داخم لَه بی کسی خوم

تنیا مِه چو بِکیشِم ای هَمگَه ناحساوه

اوشم دِلم هلاکه تا دَس بنیده تالان

اوشد حیاکَه پرتوَدَس لَی قصیله لاوَه

**************

کَم بوش بِچِم دیره لَی شر شر وارانه

یَی شَو بِمِنه لامان مَر اِیره بیاوانه

آمان وَ تو هاوِردِم دی بال و پرم نشکِن

چو کَوتر زخمگینِم هامَه لَو ای بانه

عمریکه چَوَریتم ،پامالِ جوانیتِم

بِیلا کَه دَمی ترکَم لَو چِک چِکِ زلفانه

کم بوش بِچِم دیره اَرمِردمه چو هیِلِم

آخه شَوکَت خیسَه لَی وَختِ زمستانه

اَی داد جوانیمان چو نقش سراوی بی

خاوی بی و تاوی بی اِی آور وهارانه

تا گیان نَکَنی عمری راحت نیگری اَی دِل

بختت بِسزی صد جار،مِردِن مگه آسانه

دنیا اَگه ویران بو رِخم چَه چو پرتو

دورِیشم و آواره مالِم وَ سَرِشانه