[زکریا فتاحی]

خدای سیاه، شیطان سفید - Black God, White Devil

سال تولید : ۱۹۶۴
کشور تولیدکننده : برزیل
محصول : کوپا کابانا
کارگردان : گلوبر روشا
فیلمنامه‌نویس : گلوبر روشا
فیلمبردار : والدمار لیما
آهنگساز(موسیقی متن) : ویلا لوبوس و یوهان سباستیان باخ
هنرپیشگان : یونا ماگالایس، هرالدو دل ری، اوتون باستون، موریسیو د واله و لیدیو سیلوا.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۰ دقیقه.


سال ۱۹۴۰. "مانوئل" (دل‌ری) گاودار بسیار فقیری است که با مادر و همسرش، "رزا" (ماگالایس) زندگی می‌کند. روزی علیه ارباب متقلبش می‌شود و او را می‌کشد. اما وقتی به خانه برمی‌گردد، می‌بیند مادرش کشته و همسرش مضروب شده است. او همراه "رزا" به "ساستیان" (باستوس) مبلغ سیاه‌پوست می‌پیوندد و مرید او می‌شود موعظه‌های "ساسبتان" علیه دولت‌مردان، کشیش‌های فاسد را وا می‌دارد تا "آنتونیو داس مورتس" (د واله) را برای کشتن او و اعضای فرقه‌اش اجیر کنند. "سباستیان" فرزند "رزا" را قربانی می‌کند و "رزا" برآشفته او را می‌کشد. "داس مورتس" هم سر می‌رسد و همه اعضای فرقه جز "مانوئل" "رز" را قتل عام می‌کند...
٭ روشا در فیلم مدام به تاریخ، افسانه، ترانه‌های عامیانه، رقص و موسیقی می‌پردازد تا به اثرش بافت و معنا ببخشد. در نتیجه فیلم رمزآلود می‌نماید و برای تماشاگر ناآشنا با رمزها و اساطیر آمریکای لاتین گیج کننده می‌شود. او از اسطوره برای نفی اسطوره استفاده می‌کند و با ارجاع‌ به بدوی‌گری، فراتر از بدویت می‌رود. قالب کار، حماسی به نظر می‌آید و شخصیت‌ها ریشه در چشم‌اندازهائی دارند که بر آن‌ها مسلطند و به وجودشان معنا می‌دهند. اما گه‌گاه واقع‌گرائی دقیقی دیده می‌شود که با شیوه بازی آئینی بازیگران در این نمایش مدرن اخلاقی تضاد پیدا می‌کند. در صحنه نهائی، عناصر بصری، صوتی و روشن‌فکرانه فیلم در هم می‌آمیزند تا دل‌مشغولی روشا، قدرت انسان را در تعیین سرنوشت نمایش دهند.