[behnam5555]

قانون مورفی


نگرش و تحلیل برخی از انسانها نسبت به پدیده ها و چیزها، همواره با نوعی یاس و بدبینی آمیخته است. آنان در توجه و پرداختن به هر موضوعی همیشه منفی ترین و تاریکترین وجه آن را در نظر می گیرند.
مثال معروف در این باره همان مثال ِ دیدن نیمه خالی لیوان است. در نگاه به یک لیوان که پر نیست هیچگاه نمی گویند: « این لیوان تا این مقدار پر است » بلکه همواره نیمه خالی لیوان را می بینند.
این افراد در قضاوتهای خود در باره فرآیندها و حوادث ِ مختلف اقتصادی، اجتماعی و... بدترین وضعیت و شرایط ممکن را در نظر می گیرند. مثلاً در مورد زمان لازم برای شروع و پایان فرآیندها، طولانی ترین زمان را در نظر می گیرند یا همواره احتمال می دهند که تمامی محاسبات و انتظارات جهت روی دادن فرآیندها از هر نظر غلط از کار در آید.
در یک صورت زیبا اولین چیزی که به نظر این افراد می آید عیب ها و نازیبائیهاست. در اولین نظر چشمان زیبا، ابروان متین و لبان را نمی بینند بلکه جوشها و کژیها برایشان جلوه می کند. اینها مانند مگس فقط بدنبال معایب و مشکلات هستند.
حکایت اینگونه افراد مانند شخص کوتوله و چاقالوی داستانهای گالیور است که بعد از وقوع هر حادثه ناگواری تکیه کلامش اینست : من می دونستم.... من می دونستم!

افاضات:
در زندگی روزمره با افراد مختلفی روبرو می شویم که بر اساس «قانون مورفی» زندگی می کنند. اینکه چه عواملی باعث می شود که انسانها مستعد و واجد چنین نگرشی در باره جهان پیرامون خود بشوند نیاز به تحلیل جدّی و عمیقی دارد.
عوامل اجتماعی و آموزشی از عمده ترین دلایل در این زمینه است. جامعه ای که در آن دروغ، دو رویی ، ماست مالی و پاچه خواری رواج دارد به رواج اینگونه نگرشهای منفی و بدبینانه دامن می زند. از نظر آموزشی نیز، دو نهاد خانواده و آموزش و پرورش تاثیر ویژه ای را بر روی فرد اعمال می کند.
تنها فایده این افراد اینست که ما را از خوشبینی مفرط باز می دارند و اینکه همه چیزها را کامل و تمام فرض کنیم یا اینکه احتمالاتِ خطا را در نظر نگرفته و محاسبات خود را تام و تمام، فرض کنیم. اینها به ما یاد آوری می کنند که همواره وجوه تاریکی و نقص چیزها، حوادث و پدیده ها را در نظر بگیریم.

در زیست جهانِ همیشه خوشبینی بر بدبینی ارجحیت داشته است و هیچوقت سعی نکرده ایم راجع به چیزها و حوادث بدبین باشیم. گر چه پنهان نمی کنیم که از این نگرش بارها ضربه خورده و فهمیده ایم که چقدر بعضی اوقات ساده لوح و خوش خیال هستیم و از این حرفها...