[ترنم]

هــــــــــنوز هم داستان


همان داستان اســـــــ ت


من بی قــ رارم


و تو بی خیال


امان از دست این “بی” هـــ ـ ـا …

----------

فکر میــــــکردم..
آدمها همانطور که آمده اند.....
میـــــروند

نمی دانستم که نمی روند.
می مــــــانند

ردشان می ماند...
حتی اگر همه چیزشان را با خودشان بردارند
و بروند.!

----------

دلم ....
یـک جـمـلـه مـی خـواهـد . . .
یـا چـنـد کـلـمـه . . .

چـنـد کـلـمـه حـرف حـسـاب . . .
کـه بـتـوانـد حـال ایـن دل را شـرح دهـد . . .
ولـی نـیـسـت . . .

----------

چرامیگویند :

“ها”

علامت جمع است؟

“تن”

را با

“ها”

جمع کنی !

خودت میمانی و خودت...

----------

زیر بارانم بی چتر …
تنها، بینی سرخم لو میدهد مرا ...
که باریده ام همراه ابرها
اما …
تابلوی قشنگی شده ایم :
.
.
.
.
من و جاده و باران !