میکل آنجلو آنتونیونی، بنیان‌گذار سینمای مدرنایتالیا که برخی ساخته‌های او از ماندگارترین آثار سینمایی جهان هستند، در سن 94 سالگی درگذشت.
میکلانجلو آنتونیونی که متولد 29 سپتامبر 1912 در «فررا» ایتالیا بود، روز سی‌امجولای سال گذشته، همان روزی که «اینگمار برگمان»، دیگر فیلم‌ساز بزرگ سینمای جهانچشم از جهان فروبست، درگذشت.
وی در خانواده‌ای کارگر متولد شد و از همان کودکیعلاقه‌اش به هنر را با نواختن موسیقی و نقاشی نشان داد.
آنتونیونی به‌عنوان یک ویولنیست متبحر، اولینکنسرت خود را در 9 سالگی اجرا کرد؛ هرچند با ورود به عالم سینما، دیگر از ویولن دستکشید.
باوجود فارغ‌التحصیلی از دانشگاه بولونیا در رشته‌اقتصاد، وی به‌عنوان یک روزنامه‌نگار سینمایی در سال 1940 در رم مشغول به‌کار شد. اولین فعالیت‌های سینمایی او در سال 1942 رقم خورد که با همکاری «روبرتو روسلینی ،فیلم‌نامه‌ی" بازگشت خلبان" را نوشت و پس از آن به‌عنواندستیار کارگردان «انریکو فولچینونی» مشغول به‌کار شد.
آنتونیونی اولین فیلم کوتاه خود را در سال 1947با نام «مردمان پو» ساخت که برای ساخت آن چهار سال به تکاپو افتاده بود. اما اولینفیلم بلند این کارگردان ایتالیایی در سال 1950 با عنوان «دروغ‌های عشق» به‌تصویرکشیده شد.
او سپس فیلم «شکست‌خورده» را در سال 1952 ساخت کهدر سه کشور فرانسه، ایتالیا و انگلیس فیلم‌برداری شد. «زنی بدون کاملیا» (1953)، و"گریه" (1957) از فیلم‌های بعدی «آنتونیونی» بودند که هریک از آنها به مباحثاجتماعی طبقه کارگر پرداخته‌اند.
اولین موفقیت بین‌المللی این کارگردان بزرگ در سال 1960 با فیلم «ماجرا» رقم خورد که در جشنواره فیلم کن با استقبال همراه شد. او موفقیت‌های جهانی‌اش را با «شب» (1961) و «کسوف» (1962) ادامه داد. این سه‌فیلم با توجه به شباهت در سبک و موضوع که هرسه به نگرانی‌های بشر امروز پرداخته‌اند، عموما به سه‌گانه‌های «آنتونیونی» معروف هستند.
اولین فیلم رنگی بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال 1964 با نام «صحرای سرخ» ساخته شد که این فیلم نیز بعضا ادامه این سه‌گانه محسوب می‌شود.
«آنتونیونی» یک سال بعد از ساخت «صحرای سرخ»، با امضای قرارداد همکاری با یک تهیه‌کننده انگلیسی، ساخت سه فیلم انگلیسی‌زبان برای استودیو MGM را برعهده گرفت. اولین این فیلم‌ها، «آگراندیسمان» بود که در سال 1966 ساخته شد و موفقیت زیادی کسب کرد.
دومین آن «نقطه زابریسکی» در سال 1970 بود که اولین فیلم «آنتونیونی» بود که در آمریکا ساخته می‌شد که البته در مقایسه با «آگراندیسمان» درخشش کمتری داشت. سومین فیلم «آنتونیونی» در این توافق‌نامه «مسافر» بود که در سال 1975 با حضور «جک نیکلسون» ساخته شد و مورد پسند منتقدین قرار گرفت.
البته «آنتونیونی» در فاصله ساخت «نقطه زابریسکی» و «مسافر»، فیلم مستندی به‌نام «چونگ کو» با موضوع انقلاب فرهنگی چین نیز ساخت که از سوی مقامات دولتی چین شدیدا محکوم شد.
«آنتونیونی» در سال 1980 فیلم «راز اوبروالد» و دو سال پس از آن «شناسایی یک زن» را در ایتالیا ساخت. وی در سال 1985 دچار عارضه سکته مغزی شد، اما با وجود فلج نسبی و مشکل تکلم، همچنان به فیلم‌سازی ادامه می‌داد.
«فراسوی ابرها» در سال 1995 اولین فیلم «آنتونیونی» پس از این عارضه بود که «ویم وندرس»، کارگردان آلمانی چند صحنه از آن را کارگردانی کرد که نتیجه آن کسب جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره فیلم ونیز بود.
«آنتونیونی» در سال 1996 جایزه یک عمر دستاورد شغلی را از آکادمی اسکار از دستان «جک نیلکسون» دریافت کرد، اما چندماه بعد از آن دزدان این تندیس را به سرقت بردند. این کارگردان فقید آخرین فیلم خود را در سال 2004 با نام «اروس» ساخت.
محتوای فیلم‌های «آنتونیونی» را اغلب اضطراب، تردید و نگرانی‌های بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری ارتباط معنوی با دیگران تشکیل می‌دهند. نکته بارز در فیلم‌های او، سکوت‌ها و خلاء‌های فراوان است.
وی در طول شش دهه فعالیت سینمایی موفق به کسب عناوین و جوایز سینمایی فراوانی شد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
جایزه افتخاری آکادمی اسکار برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1995؛ نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و فیلم‌نامه اصلی برای «آگراندیسمان» در سال 1966؛ جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره برلین برای مجموع آثار در سال 1961؛ جایزه خرس طلایی جشنواره برلین برای فیلم «شب» در سال 1961؛ جایزه بهترین فیلم اروپا از جوایز فیلم «بودیل» دانمارک برای فیلم «حرفه؛ خبرنگار» در سال 1976؛ جایزه سی‌وپنجمین سالگرد جشنواره کن برای «شناسایی یک زن» در سال 1982؛ جایزه نخل طلای جشنواره کن برای «آگراندیسمان» در سال 1967؛ جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن برای «کسوف» در سال 1962؛ جایزه هیات داوران جشنواره کن برای «ماجرا» در سال 1960؛ جایزه لوچینو ویسکونتی در سال 1976؛ جایزه فیلم اروپا برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1993؛ جایزه بهترین فیلم خارجی از انجمن منتقدین فیلم فرانسه برای «آگراندیسمان» در سال 1968؛ جایزه یک عمر دستاورد شغلی از جشنواره فیلم استانبول در سال 1996؛ جایزه ربان نقره‌ای از انجمن ملی روزنامه‌نگاران سینمایی ایتالیا برای بهترین کارگردانی برای فیلم «حرفه؛ خبرنگار» در سال 1976؛ * جایزه ربان نقره‌ای بهترین کارگردان فیلم خارجی برای «آگراندیسمان» در سال 1968؛ * جایزه یوزپلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو برای «گریه» درسال 1957؛ * جایزه گرند پریکس جشنواره فیلم مونترال برای دستاورد هنری در سینما در سال 1995 و جوایز فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره وایادولید اسپانیا برای فیلم کوتاه «نگاه میکلانجلو» در سال 2004؛ فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره ونیز برای «فراسوی ابرها» در سال 1995.
گفتنی است: «آنتونیونی» در سال 1975 به‌عنوان خبرنگار برای حضور در جشنواره جهانی فیلم تهران به ایران سفر کرده بود.
__________________
ما خانه به دوشیم ما خانه به دوشیم تیم اس اس به دو عالم نفروشیم سال 89 تو دربی 69 شیث رضایی دنبال فرهاد بدو آی بدو آی بدو آی بدو آی بدو
|