ايران يكي از قديمي ترين كشورهاي جهان است كه صنعت بافندگي كهني داشته است . ايرانيان قديم براي تهيه بافتني ها از ابزارهاي دستي و ابتدايي استفاده مي كردند . در گذشته بافندگي بين اقوام مختلف با دست صورت مي گرفته است . الياف درختان و نخهاي بلند را به چارچوب مي كشيدند و نخ هاي كوتاه پود را بي هيچ وسيله اي و فقط به مدد دست از ميان تارهايي مي گذراندند به تدريج سوزن هاي استخواني و سنگي و فلزي به صورت ماكو در آمد و جاي دست را گرفت .
اصطلاح دستباف بر بافته هايي اطلاق مي شود كه خواه مانند قالي گره بخورد . خواه مانند گليم و جاجيم با انواع پود بافته شده باشد . زنان و دختران استان با بافتني ابزار و ساير وسايل زندگي خود را تهيه مي كردند و هنر سازندگي را از نسلي به نسل ديگر منتقل مي كنند . خمير ماية روح هنريشان كه از طبيعت الهام مي گيرد ، در چارچوب محيط خانه قالب ريزي مي شود و به اين ترتيب از هنر اصيل نياكان خود پاسداري مي كنند .