نیاز به ارتباط با جهان اطلاعات و هم‌چنین بی‌نیاز کردن کاربران از محدودیت‌های مکانی و زمانی سال‌هاست مد نظر کارشناسان علم کامپیوتر و به‌ویژه مهندسان اینترنت قرار دارد. آن‌چه نسل‌های گوناگون فناوری بی‌سیم را از هم متمایز می‌کند، سرعت و محدوده‌ی دسترسی آن‌هاست وايمكس جديد ترين تكنولوژي روز دنياست و با adsl , wireless اصلا قابل قياس نيست . مهمترين مشكل آنها شير كردن آنها بين 10 الي 20 كاربر است .و لي اشتراك وايمكس مبينت 1به 4 است.
در این مسیر، وایمکس (WiMAX) به عنوان پدیده‌ای بی‌بدلیل در عرصه‌ی ارتباطات، از لحاظ سهولت دسترسی، پهنای باند وسیع، ظرفیت خدمات‌دهی و پوشش شبکه‌ی رادیویی، عملکرد مناسبی را در کارنامه‌ی خود به ثبت رسانده است. وایمکس، در اصل اصطلاحی ابداعی و مخفف کلماتی است که به معنای «قابلیت تبادل و استفاده‌ی اطلاعات در سطح جهانی برای دستیابی از طریق مایکروویو» (Worldwide Interoperability for Microwave Access) است.
به‌طور خلاصه، فناوری وایمکس خدمات ارتباطی بی‌سیم از طریق امواج رادیویی است که از خدمات‌دهنده به محل دریافت‌کننده منتقل می‌شود. شبکه‌های بنا شده با فناوری وایمکس، جزو شبکه‌های بی‌سیم شهری محسوب می‌شوند که به راحتی می‌توانند در محدوده‌ی وسیعی که ایستگاه‌های وایمکس تحت‌پوشش خود قرار می‌دهند، امکان استفاده از اینترنت پرسرعت را برای سازمان‌ها، شرکت‌های تجاری و منازل مسکونی فراهم آورند.
فناوری وایمکس در شرایط ایده‌آل با بردی برابر 50 کیلومتر و سرعت دسترسی معادل 70 مگابیت بر ثانیه، در حال تکامل بخشیدن به فناوری باندپهن فعلی است. این فناوری می‌تواند امکان دسترسی به خدمات باندپهن را برای مشترکان معمولی و تجاری به شیوه‌ی بی‌سیم فراهم کند. یکی دیگر از ویژگی‌های وایمکس این است که علاوه بر انتقال داده، انتقال صوت و تصویر را نیز به خوبی پشتیبانی می‌کند و خدماتی که در این زمینه ارایه می‌شود، محدودیت حجمی و زمانی نخواهند داشت.
تجهیزات وایمکس را می‌توان با توجه به سطوح مختلف شبکه که شامل کاربران، شبکه‌ی دستیابی رادیویی و شبکه‌ی هسته می‌شود، این‌گونه تقسیم‌بندی کرد:
تجهیزات کاربران: این تجهیزات موسوم به CPE یا Customer Premises Equipment هستند و در حالت کلی شامل تجهیزات ارتباطی داخلی (Indoor)، تجهیزات ارتباطی بیرونی (Outdoor)، تجهیزات USB و یا آن‌طور که پیش‌بینی می‌شود و تا حدی نیز محقق شده است، تراشه‌های قابل نصب در کامپیوترها و لپ‌تاپ‌ها می‌شود. تجهیزات نهایی مشترک یا CPEها (که بین کاربران به مودم وایمکس هم مشهور هستند) در پیکربندی‌ها و اشکال مختلف برای کاربردها و مشترکان متفاوت در دسترس هستند.
تجهیزات دسترسی شبکه‌ی رادیویی: این دسته از تجهیزات، رابط کاربران با بخش هسته‌ی شبکه به حساب می‌آیند و شامل مواردی چون نقاط دسترسی و فرستنده‌ها یا ایستگاه‌های پایه (BS) می‌شوند که به‌طور کلی مدیریت منابع رادیویی را بر عهده دارند. یک ایستگاه پایه‌ی وایمکس، از آنتن‌ها، سخت‌افزار کنترلی، دکل وایمکس و کابل‌های تغذیه تشکیل می‌شود.
تجهیزات هسته‌ی شبکه: این بخش شامل سیستم‌های مدیریتی شبکه، تجهیزات مربوط به نظارت بر کاربران، روترها و واسط‌های خاص برای ارتباط با شبکه‌های مختلف است. بخش هسته در شبکه‌ی وایمکس، بخشی است میان ایستگاه پایه‌ی وایمکس و زیرساخت صوت یا داده‌ی شبکه که در آن ترافیک مشترکان وایمکس از طریق روترها و سوییچ‌ها منتقل می‌شود. طراحی مناسب شبکه‌ی IP و مهندسی مناسب این تجهیزات، خدمات با کیفیت بسیار بالایی را برای کاربران نهایی تضمین می‌کند و به دنبال آن، سادگی عملیات را برای ارایه‌دهندگان وایمکس به همراه می‌آورد.
|