باید فراموشت کنم
چندیست تمرین می کنم
من می توانم ، می شود!
آرام تلقین می کنم
حالم ، نه ، اصلاً خوب نیست ...
تا بعد ، بهتر می شود ...
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم
من می پذیرم رفته ای
بر نمی گردی همین!
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم
کم کم ز یادم می روی
این روزگار و رسم اوست!
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم