[آیـدا]

من در این فکــــر بســـی جان به لب آور هستم
که چــــــرا دل به دل ســــنگ تو دلــبر بســــتم
آخـــــر الامر نـدادم ثـمــــر این فـــــکر عـمـــیق
ز چـه در کــــوی تو بی پایم و بی ســر هســتم
گـفــتم ای بخــــــت چـرا رنگ ســـیاهت زده اند
گــفــــت بهرت ز ازل رخــــت عــــزا بر بســـــتم
آنقــــدر گریه امان داد که فریاد کشـم بر ســر دل
گفتمش بنگرم آخرکه همان مست قلندر هستم
نه توان مـــانده مـرا دلخوشــــی هم کوچ نمــود
ز آنکه خـــــــارا دل خود بر دل مرمر بســــــــــتم
قســـــمتم چیســــت ازا ین آمد و شــد حیرانم
حــیرتم هــیچ نه از می لـــب من تر مســـــــتم
حــــــالم امـروز خـراب و دی و دوشـــــم غم بار
ترس فــرداســــت که بر دل هــمه را در بســتم
ای بســــا خاک به زیر کـف پایی و زکـــف دلداده
دل ز کـــف داده به امـید نگاهی زتو دلبر هسـتم
نظــــری ســــوی من ای دلـــبر دیریـنه نـمـــای
گـرچــــه بـی ارزش و بـی فـــایده و گـر پســـتم