[امیر عباس انصاری]

اشعار فاطمیه - سید محمد جوادی

چشم بی سو

جز با غم و درد و غریبی خو ندارم

افتاده ام از پا علی نیرو ندارم

با تو امام بی کسِ خانه نشینم

دیگر هوای جنت و مینو ندارم

سیلی چنان نور نگاهم را گرفته

در چشم خیس و زخمی خود، سو ندارم

گفتم که اشک از چشم های تو بگیرم

شرمنده ام ای دست حق، بازو ندارم

گفتم که برخیزم به پایت عفو فرما

آخر دگر ای پهلوان، پهلو ندارم

محسن همان که چهره اش را هم ندیدم

دیگر تمنایی به غیر او ندارم

سید محمد جواد محمدی

******************

اشعار فاطمیه - علی اکبر لطیفیان

زهرا همان کسی است که بیت محقرش

طعنه زده به عرش و تمامی گوهرش

او را خدا برای خودش آفریده است

تا اینکه هر سحر بنشیند برابرش

شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست

مردی پیمبر است که زهراست دخترش

مانند احترام خداوند واجب است

حفظ مقام فاطمه حتی به مادرش

یک نیمه اش نبوت و نیمش ولایت است

حالا علی صداش کنم یا پیمبرش

دست توسل همه انبیاء بود

بر رشته های چادری فردای محشرش

ما بچه های فاطمه ممنون فضه ایم

از اینکه وا نشد، پس در پای دخترش

مسمار در اگر چه برایش مزاحم است

اما مجال نیست که بیرون بیاورش

علی اکبر لطیفیان

*******************

اشعار فاطمیه - علی اکبر لطیفیان

رنگِ پاییز به دیوارِ بهاری افتاد

بر درِ خانه ی خورشید شراری افتاد

فاطمه ظرفیت کل ولایت را داشت

وقت افتادن او ،ايل و تباري افتاد

آنقدر ضربه ي پا خورد به در تا كه شكست

آنقدر شاخه تكان خورد كه باري افتاد

تکیه بر در زدنش درد سرش شد به خدا

او کنارِ در و در نیز کناری افتاد

بعدِ یک عمر مراعاتِ کنیزانِ حرم

فضه ی خادمه آخر به چه کاری افتاد

خواست تا زود خودش را برساند به علی

سرِ این خواستنِ خود دو سه باری افتاد

ناله ای زد که ستون های حرم لرزیدند

به روی مسجدیان گرد و غباری افتاد

غیرتِ معجرِ او دستِ علی را وا کرد

همه دیدند سقیفه به چه خاری افتاد

وقت برگشت به خانه همه جا خونی بود

چشمِ یاری به قد و قامتِ یاری افتاد

آنقدَر فاطمه از دست علی بوسه گرفت

بعد ازان روز دگر رفت و کناری افتاد

علی اکبر لطيفيان

**

برگرفته از وبلاگ نود و پنج روز باران