[shokofe]

فریادهایی از ته دل- درباره مایلی کهن و انتقادات تندش!


در فوتبال کنونی ایران فقط معدود نفراتی وجود دارند که حاضرند با هزینه کردن از خود و جایگاهشان، شالوده ناسالم فوتبال ایران را به نقد بکشند



سایت گل - محمد مایلی کهن با سابقه جضور چندین ساله به عنوان بازیکن و مربی در لیگ ایران وبه عنوان سازماندهی کننده تیم ملی درخشان 96 یکی از چهره های فوتبال ایران است. فارغ از هر گونه قضاوت فنی صراحت بخشی از کارکتر مایلی کهن بوده، نقدهای وی در سالهای اخیر ارکان اجرایی و مدیریتی فوتبال ایران را هدف گرفته اند.

آخرین مورد یک اظهار نظر تلویحی در مورد تبانی احتمالی در فینال یکی از جامهای حذفی بوده که فعلا سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال در برابر آن سکوت کرده اند.

این یادداشت در ادامه با مروری بر چند اظهار نظر مایلی کهن، محتوای این انتقادات و عکس العمل جامعه رسانه های ورزشی و جهت گیری افکار عمومی به این اظهار نظرها را مورد بحث قرار می دهد.


مایلی کهن چه می گوید؟
در شرایطی که روحیه سازش، تعریفات متملقانه و چاپلوسی به عنوان یک مهارت اجتماعی به نام روابط عمومی مطرح می شوند مایلی کهن صراحت تامی در گفته هایش نشان داده است.

او در حاشیه کنفرانس مطبوعاتی سایپا-شهرداری تبریز با انتقاد از فدراسیون فوتبال گفت" آیا عدالت است که صغیر و کبیر فدراسیون فوتبال برای تماشای بازی تیم‌های ایران و برزیل به امارات بروند و پول بیت المال به این شکل هزینه شود؟ بروید میدان میوه و تره‌بار را ببینید که چگونه پیرزن‌ها و پیرمردها از داخل زباله‌ها، میوه‌های خراب را جدا می‌کنند و برای مصرف به خانه‌هایشان می‌برند. ما انقلاب کردیم تا در این مملکت حق به حق‌دار برسد!"

و البته اظهارنظرهایی از مایلی کهن وجود دارند که برای تکان دادن این فوتبال و به وجود امدن یک کالچیو پولی ایرانی کفایت می کردند هر چند که با سکوت مواجه شده اند! حدود دو سال پیش با اشاره مستقیم به فیروز کریمی گفت "به ضرس قاطع اعلام می کنم ایشان یکی از مربیانی هستند که به ضرب آمپول بازیکنان خود را به زمین می فرستند" و این آخری یک اشاره تلویجی به تبانی اجتمالی در فینال یکی از جامهای حذفی است، موضوعی که حتی احتمال کمی از وقوع آن، لزوم بررسی آن را در نهادهای نظارتی ایجاد می کند.

مدرک دکترای، دکتر! فتح الله زاده و نسبت فامیلی منجر به انتصابش، رفتارهای دایی، رویکرد سردار تاج در فدراسیون، مدیریت عابدینی در پرسپولیس دهه 70، صداقت یا عدم صداقت حسین رضا زاده و تواناییهای فنی قطبی از دیگر مواردی هستند که مورد نقد مایلی کهن قرار گرفته اند.


چه انتقاداتی به مایلی کهن واردند؟
البته انتقاداتی نیز به خود مایلی کهن مطرح هستند. چگونگی انتصاب به عنوان مربی سایپا که شبهاتی مربوط به دستور از نهادهایی خارج از فدراسیون فوتبال در مورد آن وجود دارد یکی از این موارد است. منتقدان می گویند چگونه شخصی که از رابطه بازی انتقاد می کند استفاده از یک رانت غیرفوتبالی پست می گیرد؟ از منظری می توان استفاده از زبان نه چندان مودبانه و ورود به حریم خصوصی افراد را نیز از دیگر ایرادات وارده به او دانست. او پس از انتصاب به سرمربی گری تیم ملی و پس از مورد فحاشی قرار گرفتن در استادیوم آزادی توسط هواداران استقلال دو بیانیه بر علیه امیر قلعه نوعی صادر کرد که لحن نوشتاری نامتعارف و نه چندان مودبانه ای داشتند و اینکه اظهاراتی از او وجود دارند که در آنها در مورد زندگی خصوصی افشین قطبی و نامزد کره ای اش صحبت کرده است، مسایلی فاقد ارزش رسانه ای، غیرفوتبالی و البته خصوصی!


آیا او حقی برای انتقاد دارد؟
ارزش صداقت و احترام به آزادی بیان مواردی هستند که باید در پاسخ به این سوال لحاظ شوند، بارها او به عنوان شخصیتی نامتعادل معرفی شده است که حرفهایی کم ربط به زبان می آورد ولی احتمالا این نکته مغفول واقع شده است که در فوتبال کنونی ایران فقط معدود نفراتی وجود دارند که حاضرند با هزینه کردن از خود و جایگاهشان، شالوده ناسالم فوتبال ایران را به نقد بکشند و از دوپینگ، تبانی و تماشاگرانی بگویند که به جای تماشای فوتبال فحاشی می کنند. اولیه ترین اصول آزادی بیان می گویند او به عنوان عضوی از جامعه فوتبال ایران (و یا حتی یک شهروند ایرانی) حق بیان نظرات خود را دارد.

نکته دیگر اینکه، به عنوان یک واقعیت تلخ در سالهای اخیر شخصیت عصبی مایلی کهن و گرایشات سیاسی او به جای محتوای انتقاداتش نقد شده اند. نحوه برخورد با مایلی کهن را می توان یک تمرین دموکراسی برای افکار عمومی فوتبال ایران دانست، جایی که باید با صرف نظر از اینکه چه کسی، با چه لحنی و با چه گرایش سیاسی از دوپینگ، تبانی، لمپنیزم، فحاشی در ورزشگاهها، رشوه و رابطه بازی می گوید اندیشه کند.