[SonBol]

19 دسامبر ميلاديسرانجام چروكيها هفت سال پس از اين كه قبيله متمدن سرخپوستان (بوميان امريكايي) چروكي Cherokee داراي خط و كتابت از آن خود شد، در 19 دسامبر سال 1827 داراي قانون اساسي و حكومت انتخابي هم شد و منطقه كوهستاني غرب كاروليناها،شمال جورجيا و شرق تنسي را كشور چروكي اعلام كرد و مرزهاي آن را مشخص ساخت. چروكيها شهر نشين و كشاورز بودند. در سال 1820 يك دانشور چروكي به نام سيكوويا Sequoya براي چروكيها الفباي سيلابي ساخته بود كه يادگرفتن آن براي مردان زير 40 سال اجباري بود.
در دهه 1830، با وجود پشتيباني رييس ديوان عالي امريكا از قرارداد صلح اين دولت با قبيله چروكي،ارتش آمريكا سرزمينشان را اشغال ، اراضي آن را ميان مهاجران اروپايي تقسيم كرد و افراد قبيله را با پاي پياده و در شرايط سخت به منطقه يي كه اينك اكلاهما خوانده مي شود كوچ داد. اين كوچ سه سال طول كشيد و يك سوم چروكيها ضمن آن جان سپردند. اين «راهپيمايي اجباري» در تاريخ آمريكا به راهپيمايي گريه و مرگ معروف شده است.
در اكلاهما ، چروكيها همانند اروپاييان مهاجر به كشاورزي از جمله كشت پنبه و دامداري و صنايع كوچك پرداختند كه مورد حسد مقامهاي دولتي قرار گرفت.
چروكيها که چنين ديدند براي دفاع از منافع خود با چهار قبيله سرخپوست متمدن ديگر متحد شدند كه دولت واشنگتن اسناد مالكيت اراضي آنها در اكلاهما را ابطال كرد و سفيد پوستاني كه بتازگي به آمريكا مهاجرت كرده بودند، آنها را تصاحب كردند و ... و در سال 1907 ايالت اكلاهما در آنجا تاسيس شد.
در سال 2000 جمعيت چروكيها حدود شصت هزار نفر بود يعني كمتر از يك دهم شمار ايشان هنگام ورود انگليسي ها به امريكاي شمالي در سال 1607 .

اشتباه سياسي بزرگ عثماني 19 دسامبر سال 1887 دولت عثماني دست به يك اشتباه سياسي بزرگ زد و بدون محاسبات قبلي و پيش بيني عواقب كار، از قدرتهاي اروپايي خواست كه ميان آن دولت و روسيه ميانجيگري كنند. روسيه چشمداشت به ارمنستان و بلغارستان داشت و آزادي عمل در درياي سياه و تنگه هاي آن داشت.
اروپاي غربي كه از دير باز كمر به اضمحلال عثماني بسته بود از اين فرصت براي مداخله علني در امور عثماني استفاده كرد كه تا پايان جنگ جهاني اول و انحلال عثماني و تاسيس جمهوري تركيه ادامه داشت.

مبارز افسانه اي آمريكاي لاتين 31 سال و چند ماه پس از كشته شدن « هيدي بايدر » معروف به تانيا چريك مبارز افسانه اي آمريكاي لاتين, استخوانهاي او از بوليوي به كوبا حمل شد و در گورستان قهرمانان فدائي مردم در سانتا كلارا دفن گرديد. تانيا تنها چريك مبارز زن در گروه فدائيان مردم بود كه به همراه چه گوارا از كوبا به كشور بوليوي رفته بود تا كشاورزان تحت ستم اين كشور را براي انقلاب بر ضد ستمگران سازمان دهد كه در سي و يكم ماه اوت سال 1967 در زد و خورد با ژاندارمهاي بوليوي به همراه ساير همرزمانش كشته شد. در جريان اين زد و خورد, چه گوارا دستگير شد كه چند ساعت بعد, به اشاره ( ؟! ) مقتول گرديد. تانيا كه يك بانوي آلماني متولد آرژانتين بود در جريان انقلاب كوبا در كنار كاسترو و چه گوارا جنگيده بود و عنوان فدايي توده ها را به دست آورده بود.

برخي ديگر از رويدادهاي 19 دسامبر

1777: دولت فرانسه كه با انگليستان دشمني داشت استقلال مهاجر نشينان انگليسي در آمريكاي شمالي (ايالات متحده امروز) را به رسميت شناخت.

1981: گروه موسوم به ارتش سرخ ايتاليا ژنرال آمريكايي جيمز دازير را از خانه اش در ورون Veron ايتاليا ربود كه 42 روز در اسارت آن گروه بود.
1990: هندوهاي متعصب مسجد « بابر » را در آن كشور تخريب كردند كه باعث زد و خورد خونين و پرتلفات هندو و مسلمان شد.

1996: كمونيست هاي پرو Peru ميهمانان سفارت ژاپن در داخل اين سفارت در شهر ليما را به گروگان گرفتند و اين گروگانگيري پر سر و صدا تا ماه آوريل (نزديك به چهار ماه) طول كشيد.