آن زمان كه آسمان ( كرات آسمانى) از هم شكافته شود، (1)
و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند، (2)
و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود، (3)
و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4)
(در آن زمان) هر كس مىداند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (5)
اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟! (6)
همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت، (7)
و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود. (8)
(آرى) آن گونه كه شما مىپنداريد نيست; بلكه شما روز جزا را منكريد! (9)
و بىشك نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10)
والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)، (11)
كه مىدانند شما چه مىكنيد! (12)
به يقين نيكان در نعمتى فراوانند. (13)
و بدكاران در دوزخند، (14)
روز جزا وارد آن مىشوند و مىسوزند، (15)
و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند! (16)
تو چه مىدانى روز جزا چيست؟! (17)
باز چه مىدانى روز جزا چيست؟! (18)
روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (19)
|