صيدوصيّاد در اشعارپارسی
صيدوصيّاد در اشعارپارسی
هر گه ز آشيانه خود ياد مي‌كنم
نفرين به خانوادة صيّاد مي‌كنم
يا در غم اسارت ، جان مي‌دهم به باد
يا جان خويش از قفس آزاد مي‌كنم
عارف قزويني
صيّاد آرزو به هواي توپير شد
اي طاير مراد تو را آشيان كجا است
كليم كاشاني
گشته مردم هر يكي امروز صيد چابكي
چابك صيد افكن مردم شكار من كجا است؟
هلالي جغتائي
خوشامرغي كه دركنج قفس بايادصيّادش
چنان خرسند بنشيند كه پندارند آزادش
عاشق اصفهاني
آشيان من بيچاره اگر سوخت چه باك
فكر ويران شدن خان ه صيّاد كنيد
مالك الشعراي بهار
افغان ز سخت گيري صيّاد روزگار
كاندم قفس شكست كه بشكست بال ما
دولتشاه
آن شكارم من كه لايق هم به كشتن نيستم
شرم مي‌آيد مرا ز آن كس كه صيّاد من است
نظيري نيشابوري
نجاتم گو مده صيّاد مرغ بي پر و بالم
كه باشم در حصار عافيت تا در قفس باشم
مشتاق اصفهاني
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
ویرایش توسط behnam5555 : 03-15-2010 در ساعت 08:53 AM
|