مشاعره واژه ای

[mary.f]

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود

[abadani]

به شكنج زلف تو هر شكن گرهي فتاده به كار من
به گره گشايي زلف خود كه ز كار من گرهي گشا

[mary.f]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس

[abadani]

دارم من از فراغش در ديده صد علامت
ليست دموع عيني هذا لنا العلامه

[mary.f]

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی نداونید و سلامی نفرستاد

[abadani]

اي شاه تويي شاه جهان گذران را
ايزد به تو دادست زمين را و زمان را
بردار تو از روي زمين قيصر و خان را
يك شاه بسنده بود اين مايه جهان را

باملك چكار است فلان را و فلان را
خرس از در گلشن نه و خوك از در گزار...

[mary.f]

حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد

[abadani]

حافظ دين بوالحسن بحر مكارم علي
كابخور جان ماست چشمه احسان او

[mary.f]

حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

[abadani]

از بهر صدر خواستمی اصفهان کنون
چون صدر غایب است چه کرمان چه اصفهان