ضرب المثلها و معنای آنها

[behnam5555]

حرف ( ب )

به آهومی گوید بدو،به تازی میگه بگیر:
دو طرف را تحریک کرده و به جان هم می اندازد،نفاق افکنی میکند.

با این ریش میخواهی بروی تجریش:
مگر آدم عاجزی مثل تو میتواند کار صورت دهد.

با پنبه سر بریدن:
رام کردن و به راه آوردن کسی به زبان خوش ،باچرب زبانی و نرمی کار خود را پیش بردن.

باج به شغال نمی دهد:
به زور و قلدری کسی تسلیم نشدن،زیر بار زور نرفتن.

با خرس به جوال رفتن :
با شخص بی ادب و خشنی در افتادن،سر و کله زدن با آدم نا باب.

باد در بینی انداختن:
به خود مغرور بودنآرفتار متکبرانه داشتن.

با دمش گردو میشکند:
به علت موفقیت در کار خود شادمان است،از شدت خوشینمی فهمد چه کند،
از زور خوشی روی پا بند نیست.

بادمجان دور قاب چین:
آدم متملق وزبان باز.

بار به بارخانه گرانتر است:
تاجنس و کالای به بازار برده نشدهقیمتش معلوم نیست و به همین جهت در محل خود گرانتر میفروشند.

بار خود را بستن:
از کار صواب و یاراه نا صواب اموال وثروتی بهم زدن.

[behnam5555]

بار گردن کسی شدن:
وبال کسی شدن،خود را به اجبار به کسی تحمیل کردن.

بازار گرمی کردن:
در داد و ستد و انجام معامله چرب زبانی کردن.

بازی بازی با ریش بابا هم بازی:
از روی شوخی کسی را دست انداختن،احترام کسی را پایین آوردن.

به اسب شاه یابو گفتن:
حرف برخورندهای به کسی زدن،آدم مغروری را رنجاندن.

باشیراندرون شد و با جان بدر شود:
خویی که در کسی نشست هرگز ترک نمیشود.

با طناب پوسیده کسی به چاه رفتن:
با حرف این و آن و یا آدم دروغگویی خودرا به خطر انداختن،اعتماد بیجا به کسی کردن.

بالاتو دیدیم و پایینتم دیدیم:
هیچوقت خیر وخاصیتی از جانب تو نخواهیم دید.

بالا بالا ها جا نیست پیین هم نمی نشیند:
گرفتار خود پسندی و تکبر است و به حدود خود آشنا نیست.

بامبول سوار کردن:
دوز و کلک جور کردن حقه برای کسی سوار کردن،پشت و هم اندازی.

با مردم زمانه سلامی و والسلام:
برای پرهیز از زحمات و دردسرهای مردم تا جایی که ممکن است
از معاشرت با آنها خوداری نمایید.
همانند: تاگفته ای غلام توهم میفروشند.

[behnam5555]

بامی از بام ما کوتاهتر ندیده:
از ما ضعیف تر ندیده که هر چه دلش میخواهد می کند وچنین رفتاری را دارد.

باید زجان گذشت وپناباد خرده کرد :
( پناباد = نیم ریال ) پول آنچنان به جانش بسته شده که حاضر نیست کمترین وجهی بپردازد.

باید گذاشت در کوزه آبش را خورد:
وعده سر خرمن است، حواله ایست بدون اعتبار و بی محل.

با یک کشمش گرمیش می شود و با یک غوره سردیش:
از کوچکترین حرف کسی می رنجد،با جزئی مطلبی ویا پیش آمدی بی طاقت می شود.

به بوی کباب آمدیم ، دیدیم خر داغ میکنند:
همانند: خیال کرده است علی آباد هم شهری است،در طلب سود، زیان کردن.

به بدهکار که رو بدهی طلبکار می شود:
از نجابت و گذشت آدم سوء استفاده می کند،رویش را زیاد می کند ،به طمع می افتد.

به پای خود به سلاخ خانه رفتن:
پذیرفتن خطر جانی،پذیرای خطری برای خود شدن،
همانند:با پای خود به طرف گور رفتن.

به پیسی افتادن:
به فلاکت و بد بختی افتادن،گرفتار مشکلات سخت شدن.

به تریج قبای کسی بر خوردن :
آزرده خاطر شدن از گفته کسی،از حرف کسی رنجیدن.

به جلز و ولز افتادن:
در حال اضطراب و جوش و جلا بودن ،به جزع و فزع افتادن.

[behnam5555]

به چاک جاده زدن:
از ترس جان راه گریز از میانه را جستن،از سویی در رفتن.

بچه سر پیری،زنگوله پای تابوت است:
شایسته نیست طفلی را بی سرپرست گذاشت وگذشت،عمل شرم آوری را مرتکب شدن.

به خاک سیاه نشاندن:
اسباب تیره روزی و بدبختی کسی را فراهم ساختن.

بخشش از بزرگتر است و گناه از کوچکتر:
همیشه اگر گناه از کوچکتر سر زده بزرگتر بخشیده.

به خون کسی تشنه بودن :
کینه و عداوت سختی نسبت به کسی داشتن.

بخیه به آبدوغ زدن:
دست به عملی بیهوده زدن، اقدام به کاری که نتیجه ای از آن حاصل نمی شود.

بهدر میگم دیوار تو گوش کن:
به منظور خاصی مطلبی را بیان کردن ،غیر مستقیم به کسی کنایه زدن.

به دشت آهوی نا گرفته نبخش:
همانند: پوست خرس شکار نشده را نفروش.

به دهنش مزه کرده:
از سودی که برده سیر نشده.

برادران جنگ کنند،ابلهان باور کنند:
کدورت بین برادران کمتر به خصومت میکشد،مخصوصااگر در برابر دشمنی باشد.

[behnam5555]

برادر را بحای برادر نمی کشند:
گناه کسی را به پای دیگری نمی گذارند،حساب حساب ،کاکا برادر.

برای آدم بدبخت از در و دیوار می بارد:
همانند:بخت چون برگردد پالوده دندان می شکند.

برای خالی نبودن عریضه:
اضافه بر آنچه انتظار می رفته کار انجام دادن،افزودن تعارفات.

برای شیطان هم پاپوش می دوزد:
آدم حیله گرو خطر ناکی است که برای هر کسی می تواند کلکی سوار کند.

برای کسی بمیر که برایت تب کند:
به کسی محبت و نیکی کن که ارزش آن را بداند.

برای لای جرز خوبه:
آدمی است که از دستش هیچ کاری بر نمی آید و به درد زنده بودن هم نمی خورد.

برای یک بی نماز در مسجد رانمی بندند:
اگر کسی کار زشتی کرده است چرا دیگران به آتش او بسوزند.

بر عکس نهند نام زنگی کافور:
گذاشتن نام نا متناسبی بر روی کسی یا چیزی.

برف پیری بر سر کسی نشستن:
کنایه از پیری و سپیدشدن موی سر می باشد.

به زلف یار برخوردن:
زود از حرف کسی رنجیدن،از کمترین شوخی کسی ناراحت شدن.

[behnam5555]

به ساز کسی رقصیدن:
به تحریک کسی دست به کاری زدن.

به سفارش حج قبول نمیشود:
پارهای از کار هارا خود شخص باید انجام دهد.

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی ( صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی ):
تحمل سختیها وکسب تجربه درسفرها سبب کمال وپختگی است.

به سیم آخر زدن:
به هر عمل ممکنی دست زدن،دست بالا را گرفتن.

به شتر مرغ گفتند بار ببر گفت مرغم،گفتند پرواز کن گفت شترم:
مانند کسی که سعی می کند به هر بهانه ای شده شانه از زیر کار در ببرد.

به صورت یک پول سیاه در آوردن:
کسی را بی ارزش وخوار و خفیف کردن،از سکه انداختن.

بعد از چهل سال گدایی شب جمعه را گم کرده:
سر زدن کار نا صواب از یک مرد پخته بعید است.

به کوچه علی چپ زدن:
اظهار بی اطلاعی نمودن.

به گربه گفتند فضله ات درمان است خاک رویش ریخت:
مضایقه کردن چیز نا قابلی،کسی که جنبه کاری و خاصیتی نداشته باشد.

بلبلان خاموش وخر در عرعر است:
صدای نا هنجار و غیر قابل تحمل آواز کسی،آواز خر در چمن.

[behnam5555]

بلکه را کاشتند سبز نشد:
تنها با حرف پوچ وبی معنی به هیچ حاصل و نتیجه ای نمی رسند.

به مالت نناز به یک شب بند است به حسنت نناز به یک تب بند است
به ظاهر احوالت نگاه نکن زیرا درگرو آه و دمی است.

به ماه میگوید در نیا تا من در آیم:
آن قدر وجیه وزیباست که همتا ندارد ،به زیبایی خو می نازد.

بند تنبان کسی شل بودن:
مرد وزنی که برای آمیزش اختیاری از خود نداشته باشند.

بندش به حرام وحلال باز نشده:
کنایه از آدم عفیف و پاک دامن است.
بند مارا آب برده:
آنچه زحمت کشیده بودیم به هدر رفت.

به نعل کفش کسی نگاه کردن:
جسارت وجرئت خودرا به کسی نشان دادن.

به نعل و به میخ زدن:
در لفاف و کنایه صحبت کردن،رک وراست صحبت نکردن.

بوقلمون صفت بودن:
کسی که هر لحظه به رنگی و حالتی در میاید.

بوی حلواش بلنده:
آفتاب لب بام است،چیزی به مرگش نمانده.

[behnam5555]

بهشت آنجاست که آزاری نباشه:

کسی را باکسی کار نباشد ،
همانند: کجا خوش است آنجا که دل خوش است.

به هول و ولا افتادن:
دستپاچه شدن،سراسیمه شدن، به تلاش و تکاپو افتادن.

بی گدار به آب زدن:
نسنجیده و بدن داشتن آشنایی در کاری وارد شدن.

بی مایه فطیر است:
هیچ کاری بدون پول وسرمایه پیشرفتی نخواهد داشت.

به باد هم نگو :
این راز را سخت پوشیده نگهدار.

با پنبه سر بریدن:
با نرمی ولطف به کسی آسیب و ضرر رساندن.

باد به پشت کسی خوردن:
پس از مدتی کاهلی وبیکاری ،شروع کا برکسی دشوار بودن.

باد در آستین کسی کردن:
کسی را با تعریف وتمجید فریفتن.

بازی اشکنک داردسر شکستنک دارد:
مثلی است متداول بین اطفال،برای تسلا به کودکی میگویند که در بازی به او آسیب رسیده است.

با شاخ گاو سر را به جنگ انداختن:
خود را به مهلکه انداختن.


برای همه مادر است ،برای من زن بابا:
با همگان مهربان است وبامن بی مهری می کند.

بر یخ نوشتن:
قطع امید کردن.

به نام ما ،به کام تو:
به ظاهر از آن ماست اما نفعش به دیگری میرسد.

بی رگ است:
غیور نیست

[behnam5555]

حرف پ

پا از حد و حدود خود بیرون گذاشتن:
حدود حق خود ندانستن، موقعیت خود را نشناختن.

پا از کفش کسی بیرون کشیدن:
دست از آزار وتعقیب کسی کشیدن ، کم کردن مزاحمت.

پا از گلیم خود دراز نکردن:
به و ظایف خود آشنا بودن، به حق کسی تجاوز نکردن.

پا به پا شدن:
این دست و آن دست کردن،در اجرای امری سسنی کردن.

پاپوش دوختن برای کسی:
بر ضد کسی زمینه چینی کردن، بد گویی و سعایت کردن.

پا پیچ کسی شدن:
به اصرار ازکسی چیزی طلب کردن، دردسر وگرفتاری کسی را فراهم کردن.

پاچه ور مالیده :
بی نزاکت و حقه باز، پابند هیچ آداب و تربیتی نیست.

پا در کفش کسی کردن:
در امور خصوصی کسی دخالت کردن،بد گویی در باره کسی کردن.

پا در میانی کردن:
میانجیگری و واسطه شدن، بین دو نفر را جوش و آشتی دادن.

پا در هوا سخن گفتن:
حرفهای بی اساس و بی پایه به زبان آوردن.

[behnam5555]

پادر یک کفش کردن:
سرحرف خود ایستادن،در کار اصرار ولجاجت کردن.

پا دم ساییده:
کسی که تجربه فراوانی در حیله گری و بدجنسی به دست آورده است و
زشت کاری پیشه قدیمی اوست.
همانا گرگ باران دیده باشی تو خیلی پا ردم ساییده باشی

پاروی دم سگ گذاشتن:
آدم بد دهنی را تحریک کردن و به خشم آوردن.

پاشنه دهانش را کشیده اند:
آنچه نا سزا وبد زبانی است از دهانش در می آید.

پاشنه ساییده:
کسی که در کار و یا امری دارای سابقه و تجربه فراوان است.

پاورچین پاورچین رفتن:
برای جلو گیری از در آمدن صدا با نوک پا راه رفتن.

پای خود را محکم کردن:
کار و زندگی خود را استحکام بخشیدن یا به جای بند شدن.

پایش به سنگ خوردن:
در جریان کاری به مانع بر خوردن، نومیدی در کار.

پایش روی پوست خربزه بودن:
وضع محکم واستواری نداشتن، در حال بی ثباتی است.

پای کسی نشستن:
در انتظار به سر بردن،در هوای ازدواج باکسی بودن.