فیدل کاسترو

[Younes]

فیدل کاسترو

کاسترو اولین منشی حزب کمونیست کوبا در سال 1965 بود که فعالیت هایش منجر به تغییر فضای سیاسی و استقرار جمهوری سوسیالیستی در کوبا شد.
فیدل کاسترو (Fidel Alejandro Castro Ruz) متولد 13 اوت سال 1926 رئیس جمهور فعلی کشور کوبا، اولین بار در سال 1959 پس از رهبری جنبشی که منجر به براندازی حکومت باتیستا (Fulgencio Batista) شد، به مقام نخست وزیری کوبا برگزیده شد و تا سال 1976 سمت خود را حفظ نمود. در آن سال او علاوه بر ریاست هیئت وزیران به ریاست مجلس این کشور نیز منصوب شد.


کاسترو اولین منشی حزب کمونیست کوبا در سال 1965 بود که فعالیت هایش منجر به تغییر فضای سیاسی و استقرار جمهوری سوسیالیستی در کوبا شد. در حال حاضر او بالاترین درجه نظامی در ارتش کوبا را داراست. در 31 جولای 2006 کاسترو به دلیل عمل جراحی روده، کلیه مسئولیت هایش را تا زمان بهبودی کامل، به طور موقت به برادرش (Raúl) رائول واگذار کرده است.

آغاز فعالیت های سیاسی
شیفتگی کاسترو به فعالیت های سیاسی به زمان تحصیلش در دانشگاه هاوانا بر می گردد. جو سیاسی نامناسب حاکم بر آن زمان، بستر لازم جهت تشکیل گروهک ها و احزاب مختلف در کوبا را فراهم آورده بود. میل و اشتیاق به رهبری در وجود اکثر دانشجویان موج می زد. کاسترو نیز مانند دیگر دانشجویان در فعالیت های سیاسی حضوری گسترده داشت.

در سال 1947، با قوت گرفتن ناعدالتی اجتماعی در فضای حاکم بر کوبا، کاسترو به عضویت پارتیدو ارتودوکسوس (Partido Ortodoxos) که در آن زمان به تازگی توسط ادورادو چیباس (Eduardo Chibás) تشکیل شده بود، درآمد.

این گروه هر چند در انظار عمومی چهره های مقبول و موجهی نبودند، خواسته اصلی شان اصلاح اوضاع اجتماعی و برقراری عدالت در کوبا بود. در حقیقت آنها آزادی و استقلال سیاسی، اقتصادی کوبا و رهایی اش از سلطه کشور آمریکا را هدف قرار داده بودند. علیرغم اینکه چیباس (Chibás) در آن سال در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورد، کاسترو کماکان دنباله رو و متعهد به او باقی ماند. در سال 1951، Chibás با شلیک گلوله خودکشی کرد. به هنگام مرگ نیز کاسترو را در کنار خود داشت.

در کنار ارنستو چگوآرا
وجهه عمومی کاسترو
چهره سیاسی کاسترو با انتقادات ناسیونالیستی شدیدش به حکومت باتیستا و سلطه سیاسی آمریکا بر کشور کوبا آغاز شد و به تدریج مقامات صاحب نفوذ را متوجه خود کرد. در سال 1953 او رهبری عملیات حمله به سربازخانه مونکادا (Moncada) را عهده دار شد، این حمله با شکست مواجه شد، کاسترو دستگیر ، محاکمه و به زندان افتاد. پس از آزادی به مکزیک رفت تا بتواند آموزش های لازم به منظور عملی نمودن طرح حمله پارتیزانی به کوبا را دریافت نماید. حمله ای که در سال 1956 به وقوع پیوست.


مخالفان کاسترو او را به دلیل اعدام صدها تن از مخالفان سیاسی مورد نکوهش قرار داده و همواره از او به عنوان دیکتاتوری که حقوق بشر را نقض می نماید، یاد می کنند.

کاسترو در ابتدا خارج از کوبا، با کشور های آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی روابطی برقرار نموده بود، در سال 1961 پس از آنکه عملیات Bay of Pigs در کوبا توسط آمریکا با شکست مواجه شد، روابط خارجی دولت کاسترو با آمریکا تیره و تار شد، در عین حال روابط نزدیک تر و حسنه ای با شوروی برقرار کرد.

در سال 1991 با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سیاست کاسترو تغییر موضع داد و از حمایت نیرو های خارجی به همکاری با سوسیالیست های منطقه از جمله هوگو چاوز (Hugo Chávez) در ونزوئلا و اوو مورالس (Evo Morales) در بولیوی روی آورد.

در داخل کوبا فیدل کاسترو سیاست های اقتصادی بسیاری با هدف متمرکز نمودن اقتصاد کشورش به اجرا گذاشته، از جمله بهسازی مزارع، اشتراکی نمودن کشاورزی و ملی سازی صنایع در کوبا. به علاوه رسیدگی به سلامت و تحصیل عمومی از جمله طرح های اجتماعی است که کاسترو در داخل این کشور به مرحله عمل درآورده است.

در برخی از جوامع بین المللی، سیاست های کاسترو را مسئول اصلی از بین رفتن اقتصاد کوبا دانسته و او را به دلیل نفاق سیاسی، سخنرانی های آزاد و عامل محرک هزاران نفر از شهروندان کوبایی برای فرار و ترک این کشور، به شدت مورد انتقاد قرار می دهند. تا کنون بیش از 600 مورد اقدام ناموفق به ترور کاسترو توسط عوامل CIA انجام پذیرفته است.

[کارگر سایت]

یونس جان خوب و جالب بود در صورت امکان کاملترشم بکن