|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| فرهنگ و تاریخ تاریخ و فرهنگ - مطالبی در زمینه فرهنگ و تاریخ ایران و جهان اخبار فرهنگی و ... در این تالار قرار میگیرد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#1
04-19-2010
|
||||
|
||||
مهر و نفقه.مهر دیگر چه صیغه ای است.نفقه دادن برای زن برای چه؟
یکی از سنن بسیار کهن در روابط خانوادگی بشری این است که مرد هنگام ازدواج برای زن مهر قائل می شده است.چیزی از مال خودبه زن یا پدر زن خویش می پرداخته است.و به علاوه در تمام مدت ازدواج عهده دار مخارج زن و فرزندان خویش بوده است.ریشه این سنت چیست ؟چرا و چگ.نه به وجود امده است؟مهر دیگر چه صیغه ای است ؟نفقه دادن برای زن برای چه؟ایا اگر بنا باشد هر یک از زن و مرد به حقوق طبیعی و انسانی خویش نائل گردند و روابط عادلانه و انسانی میان انها حکمفرما باشد و با زن مانند یک انسان رفتار شود مهر و نفقه مورد پیدا می کند؟یا اینکه مهر و نفقه یادگار عهدهایی است که زن مملوک مرد بوده است.مقتضای عدالت و تساوی حقوق زن و مرد خصوصا در این دوره این است که مهر و نفقه ملغی گردد .ازدواجها بدون مهر صورت گیرد و زن خود مسئولیت مالی زندگی خویش را بر عهده بگیرد و در تکفل مخارج فرزندان نیز با مرد مساوی شرکت کند.سخن خود را از مهر اغاز می کنیم .ببینیم مهر چگونه پیدا شده و چه فلسفه ای داشته و جامعه شناسان پیدایش مهر چگونه توجیه کرده اند؟ 
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#2
04-19-2010
|
||||
|
||||
|
تاریخچه مهر:
می گویند در ادوار ماقبل تاریخ که بشر به حال توحش می زیسته استو زندگی شکل قبیله ای داشته به علل نامعلومی ازدواج با همخون جایز شمرده نمی شده است.جوانان قبیله که خواستار ازدواج بوده اندناچار بوده اند از قبیله دیگر برای خود همسر و معشوقه انتخاب کنند.از این رو برای انتخاب همسر به میان قبایل دیگرمی رفته اند...
|
|
#3
04-19-2010
|
||||
|
||||
در ان دوره مرد به نقش خویش در تولید فرزند واقف نبوده است .یعنی نمی دانسته که امیزش او با زن در تولید فرزند موثر است .فرزندان را به عنوان فرزند زن خود می شناخته نه به عنوان فرزندان خود.با اینکه شباهت فرزندان را با خود احساس می کرده نمی توانسته علت این شباهت را بداند.قهرا فرزندان نیز خود را فرزند زن می دانستند نه مرد.و نسب از طریق مادران شناخته می شد نه از طریق پدران.مردان موجودات عقیم و نازا به حساب می امده اند و پس از ازدواج به عنوان یک طفیلی که زن فقط با او و به نیروی او نیازمند است در میان قبیله زن به سر می برده است.این دوره را دوره مادرشاهی نامیده اند...
|
|
#4
04-19-2010
|
||||
|
||||
دیری نپایید که مرد به نقش خویش در تولید فرزند واقف شد و خود را صاحب اصلی فرزند شناخت.از این وقت زن را تابع خود کرد و ریاست خانواده را بر عهده گرفت و به اصطلاح دوره پدر شاهی اغاز شد.
|
|
#5
04-19-2010
|
||||
|
||||
|
ببخشید آقای احمدی ولی میتونم ازتون خواهش کنم که یه بحث بیهوده و بی نتیجه دیگرو شروع نکنید؟!!؟این همه موضوع جالب!!!من نمیدونم چه اصراریه به زدن این قبیل تاپیک ها!!!
__________________
من ندانم که کیم
من فقط میدانم که تویی شاه بیت غزل زندگیم...
|
|
#6
04-19-2010
|
||||
|
||||
|
نقل قول:
  خب پاشو خواهری کن واسه دادشمون آستین بالا بزن یه زن بگیر...دیگه انشا الله تعالی از این تاپیکا نمیزنه..
__________________
There's a fire starting in my heart Reaching a fever pitch and It's bringing me out the dark Finally I can see you crystal clear
|
|
#7
04-19-2010
|
||||
|
||||
در این دوره نیز ازدواج با همخون جایز شمرده نمی شد و مرد ناچار بود از میان قبیله دیگر برای خود همسر انتخاب کند و به میان قبیله خود بیاورد.و چون همواره حالت جنگ و تصادم میان قبایل حکم فرما بود انتخاب همسر از راه ربودن دختر صورت می گرفت.یعنی جوان دختر مورد علاقه اش را از میان قبیله دیگر می ربود.تدریجا صلح جای جنگ گرفت و قبایل مختلف می توانستند همزیستی مسالمت امیز داشته باشند .در این دوره رسم ربودن زن منسوخ شد و مرد برای اینکه دختر مورد علاقه اش به دست اورد می رفت به میان قبیله دختر اجیر پدرزن می شد و مدتی برای او کار می کرد و پدر زن در ازاءخدمت داماد دختر خویش را به او می داد و او ان دختر را به میان قبیله خویش می برد.
|
|
#8
04-19-2010
|
||||
|
||||
تا اینکه ثروت زیاد شد در این وقت مرد دریافت که به جای اینکه سالها برای پدر عروس کار کند بهتر این است که یکجا هدیه لایقی تقدیم او کند.و دختر او را بگیرد.این کار را کرد و از اینجا مهر پیدا شد... ویرایش توسط amir ahmadi : 04-19-2010 در ساعت 11:49 PM
|
|
#9
04-19-2010
|
||||
|
||||
|
از این قبیل تاپیکهای بعدی جناب احمدی قابل پیش بینیه
من یکیشو حدس میزنم زنان را زنده بگور کنید (زیرا در زمان جاهلیت دختران را زنده بگور میکردند)
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم استاد فاضل نظری
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 04:58 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.