مشاعره سنتی

[شابادی]

تو گویی که شمه ست سیصدهزار
بیاویخته ز اسمان هزار
فردوسی

[مستور]

روزم چو شام تیـــره و شامم همــه بلا
آن وضع روز روشن و این شام تار ماست

[پریشان]

تو که کیمیا فروشی نظری بقلب ما کن

که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی

[مستور]

یک بوسه بدهکاری از آن لعل روانبخش
بــر من ز چه ایـن وام نپــرداخته ای بــاز

[پریشان]

زاهد عُجب و نماز من و مستی و نیاز

تا ترا خود زمیان با که عنایت باشد

[مستور]

دم آخر که مرا عمر به سر می آید
گر تو آی به سرم عمر دگر می آید

[شابادی]

دل زال زر شد چو خرم بهار
ز رخش نو آیین فرخ سوار

فردوسی

[پریشان]

روشنی دادن دل تاریک را با نور علم

در دل شب پرتو خورشید رخشان داشتن

[شابادی]

نشستند و او را به آیین بخواست
به رسم مسیحا و پیوند راست
فردوسی

[ماهین]

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند
با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست