اشعار ِ صمد نارونی

[افسون 13]

مهربانی

به هر دَر که زدم حلقه آویز
ندیدم به جز از هجر و جدایی و گریز
بکن این حرف به گوش ات آویز
که کنی باد گران ، کنه دلت مهرآمیز

[افسون 13]

پندار

نگاهم با نگاهت آشنا شد
درون دل چه طوفانها به پا شد
تو پنداری که از زنجیره غم
دل ِ در بند از غمها رها شد

[افسون 13]

آن هم

شور
هیجان
نشاط
باور
عشق نیز ، با وجود تو بود
توفان آمد
همه گریختند
تنها اندک نشاطی ماند
آن هم ، اگر تو بمانی

[افسون 13]

اتفاق

هر شعر اتفاقی است در خلاء
اینجا که منم
می بویمش
می جویمش
هر شعر
اتفاقی است در خلاء

[افسون 13]

از دور دست رؤیاها

به عمق دریا ، به وسعت صحرا
بلندی کوههای راستینی
و ایستایی را در تو می بینم
گام های استوار را در تو می جویم
من ، تو را می شناسم ، از دور دست رؤیا
عشق پناه گرفته در وجودت
آسان می کند ، شناخت دریا را
مهر درمان ناپذیرت
آسان می کند شناخت صحرا را
صداقت و ایمانت
آسان می کند باور کوهها را
من ، تو را می شناسم

[افسون 13]

اعتیاد

چشمانت را ، بستی
گوشهایت ، کر نما
زبانت ، ساز خود
مشامت ، در مسیر باد
دستانت را ، باز کردی
که داشته باشی
لعنت بر این اعتیاد

[افسون 13]

باد

رفته ام از یاد
گفته ام با باد
رمز زیستن را
راز بودن را ...

[افسون 13]

بودن

وقتی با منی ، خود را احساس می کنم
وقتی برای تو تلاش می کنم
هستم
وقتی به یاد توأم
هستم
برای همین است
که دوستت دارم
با تو هستم

[افسون 13]

تو بگو

چیستم من ؟ کیستم من ؟
من کجایم ؟
تو بگو راز حیات
تو بگو رمز کلام
نیستم ، زیستم من
تو بگو هر چه که هست
چیستم ، کیستم من ؟
تو بگو راز بیان را

[افسون 13]

جدایی

موسیقی بود
قهوه بود
سیگار بود
آفتاب دلچسبی هم بود
فقط تو بودی