..:: موسیقی کردی ::..

[behnam5555]

..:: موسیقی کردی ::..

موسیقی کردی به موسیقی و ترانه‌های مردم کردی زبان گفته‌ می‌شود.

یک پژوهشگر موسیقی کردی براین باور است که انگیزش پیدایش موسیقی کردی

در راستای حفظ زبان ادبیات، فرهنگ، سرگذشتها و در مجموع تمدن و پیشنیه کردها بوده است.

موسیقی هاموید (فولکلور) کردی از سه بخش افسانه‌ها، حکایتها و داستان‌ها تشکیل شده است.

افسانه ها

پیدایش موسیقی کردی مثل اکثر قومها و ملت‌های دیگر از افسانه‌های کردی شروع شد که در این

قسمت، افسانه‌ها در قالب ترانه‌های کردی گفته می‌شوند و این ترانه‌ها در فرهنگ کردی

به ترانه‌های دیوانی تقسیم می‌شوند و بیشتر محتوای آنها همان افسانه‌های کردی است،

که شکل حماسی دارند.

اولین طلیعه‌های هنر کردی از بار ادبی و هنر موسیقی حماسه‌های کردی بودند

که مشهورترین کسی که به این نوع موسیقی پرداخته «کاویس آغا» بود

که ترانه‌های وی همان حماسه‌هایی هستند که از گذشتگان بر جای مانده است.

افسانه های زیادی در زبان کردی موجود است که اگر فیلمسازان حرفه ای به آن توجه نمایند

و می تواند سوژه های بسیار جالبی را از آن ساخت مانند : زارا عشق چوپان

حکایت‌ها و داستان ها

نوع دیگری از موسیقی فولکولور کردی مربوط به حکایتها و داستان‌هایی می‌شود که

ترانه‌های داستانی نیز به دو بخش قهرمانی و دلدادگی قابل تقسیم هستند.

در ترانه‌های قهرمانی به دلاوریها و مبارزه طلبی‌های یک قهرمان پرداخته می‌شود

و در ترانه‌های دلدادگی جنبه‌های رمانتیک و عاشقانه بین دو شخص بیان می‌شود که از

این میان، ترانه «زنبیل‌فروش» که جنبه عرفانی دارد و ترانه‌های "آس و حسن" و "خج و سیامند"

که سرگذشت دو دلداده را بیان می‌کند، از معروفترین آثار در این بخش هستند.

در بخش دیگر موسیقی کردی، کردهای «سورانی» برای خود نوع ویژه‌ای از موسیقی

دارند که به آنها «گورانی» می‌‌گویند

که این نوع ترانه‌ها در میان کردهای اطرف شهرستان ارومیه و کردهای

ترکیه (شمال) «لاوژه» گفته می‌شود و این نوع گورانی‌ها ریتمی به نام «قه‌تار» دارند

که پژوهشگران براین باورند ریشه این واژه‌ از واژه‌ زرتشتی «گاتا» گرفته‌شده

که در اوایل، مربوط به یک سری نیایش‌ها و مراسم مذهبی بوده است.

دومین نوع این موسیقی «هوره» نام دارد که در ابتداترانه‌های ویژه‌ای در حمد و نیایش

«اهورامزدا» بود و این واژه نیز ریشه زرتشتیدارد که برای نیایش‌های مذهبی آن زمان

کردها که زرتشتی بودند، سروده شده‌اند.

در مراسم ترحیم هنگامی که فردی برای مردم آن منطقه دارای اهمیت فوق‌العاده‌ای بوده،

فوت می‌کند، کردها از یک نوع موسیقی که با مرثیه‌سرایی و مرثیه‌خوانی شباهت دارد

به صورت ترانه و با تعریف ویژگیهای آن شخص برای او زاری می‌کنند.

موسیقی کردی تا حدودی نمادی از شادیهاو غم و اندوه بعد ازپایان هر جنگ است.