قداست و ديرينگي زن کرد

[behnam5555]

قداست و ديرينگي زن کرد

در کتب تاريخي بحث از شاهي به نام اداد به ميان آمده است که با توجه به داده هاي زبان شناسانه و پيدا شدن نقشي از اين شاه ، او را يکي از نخستين زناني دانسته اند که در دوره اشکانيان بر اورامان حکومت مي کرد ه است. برخي تاريخ نگاران بر اين باورند که هويت شاهي که آنها از او به عنوان يک زن حاکم ، نام برده اند در تاريخ هنوز شناخته نشده است. و نقشي که آنها از آن سخن به ميان آورده اند ، مربوط به اداد سوم شاه آشور است که در طول سالهاي 804 تا 780 قبل از ميلاد بارها به کوهستانهاي اورامان و ماد لشکر کشي کرد. او همچنين در سال 802 قبل از ميلاد اللي پي ( مناطق کرمانشاه کنوني) را تسخير کرد اين شاه با زني از کوهستان زاگرس به نام سميراميس ازدواج کرد که حاصل آن فرزندي به نام نفين بود.سميراميس هم در دوران شاهي اداد و هم بعد از او در اداره حکومت دخالت زيادي مي نمود و همانگونه که کتزياس در روايت افسانه اي خود آورده است ، حتي پنج بار به اين کوهستانها حمله کرد و توانست تصوير خود را بر صخره بغستان نقر کند.
گرچه در مورد صحت و جزئيات روايات کتزياس که موسي ورني در تاريخ خود آورده است. ترديدي وجود ندارد. او همچنين « راي » فرزند «آرام » را نيز مغلوب کرد و حتي در روايات کتزياس و موسي خورني از گسترش موج حملات او به ماد دوردست و باختر نيز سخن رفته است. اعتماد السلطنه بناي شهرهاي آرا خوزيا در سيستان و اورمنيا در کنار درياچه وان را از ابتکارات او دانسته است. تسخير ماد به وسيله سميراميس افسانه اي و شرح پيروزي دلاورانه او را هيچ يک از تاريخ نگاران باستان به جز کتزياس نقل ننموده اند.
براي ما نه نا ميسر دست کم دشوار است تصور کنيم جمعيت زياد ماد و سرسختي سکنه فلاخن انداز آن تحت هر شرايطي مقهور سپا ه آشور ، آن هم به فرماندهي يک زن شده باشند و اگر چنان چه پيروزي بر اين مردم با اين عظمت روي داده باشد شايد بتوان به يگانه نمونه دلاوري زن در طول تاريخ از آن ياد کرد. اگرچه عده محدود از تاريخ نگاران براين باورند که پيروزي که کتزياس از آن به نام « سميراميس » ياد نموده است تحت لواي ادا نيداري سوم بوده است. گرچه همان گونه که گيرشمن مي گويد « در ميان تعدادي از قبايل زاگرس زن فرمانده سپاه بوده است» از جمله در ميان قوم گوتي که کوه نشينان دره زاگرس بودند ( معين، 1374 : 31 ) زنان اين قوم از موقعيت اجتماعي بالايي برخوردارند و به همين ترتيب ، قدرت سياسي ايشان نيز هم سنگ با مردان و گاه بيشتراست.
از سوي ديگر نبايد فراموش کرد که در ميان اين قبايل کوه نشين بيشتر الهه ها در قالب زنان تجسم پيدا نموده و کليت بسياري از مراسم و اسطوره ها نيز با عنصر زن در ارتباط بوده است. کشف تصاوير با پيکره هاي ايزد بانوان که حيوانات و گياهان آن را احاطه کرده اند ، نشان مي دهد که چقدر اين تنديسها غير شخصي بوده است و در باور انسان آن زمان زن نه تنها خداي اوليه انسان که که خداي حيوانات و گياهان نيز بوده اند. حکومت آشوريان بر ماد و آسياي عليا و در هم آميختن آيين هاي سومري که در آن هم زن حضور چشم گيري دارد با اديان و اساطير مروج در زاگرس ، زمينه همه نوع افسانه سازي را فراهم آورده است.اساطير تمدن« سومر» در برگيرنده تمامي جهان بيني انسانهاي پيش از خود ، در باره باور « خدا – بانو » يا « ايزد – بانو » است. باوري که تا صدها سال پيش از خود همچنان با ثبات و قدرتمند بر اذهان و اساطير مادي نفوذ داشت. هنوز ما رد پاياين قضيه را در افسانه ها ، فرهنگ و پيکرکهاي به دست امده در زاگرس مي بينيم. گيرشمن در سال 1931 در نزديک نهاوند مجسمه يک ايزد بانو را متعلق به 2500 سال پيش کشف کرد. در نزديکي اسلام آباد غرب نيز يک مجسمه 7 سانتيمتري کشف شد که متعلق به 2900 سال پيش بود. در اشياء برنزي يافت شده در لرستان نيز مجسمه هاي الهه مادر يافت شده است. تمامي اين دستاوردها حکايت از تقدس زن در فرهنگ اين مردمان مي دهد.

گيرشمن ، ايران از آغاز تا اسلام ؛ تهران ، انتشارات علمي فرهنگي : 1374