خلق تابلوهای نقاشی با مو ، آب میوه و قهوه

[Younes]

خلق تابلوهای نقاشی با مو ، آب میوه و قهوه

تابلو "تقدیس" اثر جیزس پادیلا که با جوهر و رنگ شکلاتهای M&M اجرا شده است.
شکلاتهای رنگین M&M ، پودرهای شربت فوری، مو، قهوه و آب لیمو تعدادی از موادی هستند که زندانیان در سراسر آمریکا برای خلق آثار هنری به کار برده اند. این آثار اکنون در مرکز هنرهای نمایشی لینکلن Lincoln به نمایش درآمده است.


آنتونی تروپ (Anthony Throop) یکی از زندانیان کانون اصلاح و تربیت کالیفرنیا واقع در تهاچاپی (Tehachapi)، درباره نقاشی خود که با قهوه بر روی کاغذ اجرا شده چنین میگوید: "دسترسی من به مواد اولیه نقاشی بسیار محدود است و من به عنوان یک نقاش از این مسئله احساس نا امیدی میکردم، در نتیجه 5 ماه موهایم را کوتاه نکردم تا از آن قلم مو بسازم".

اثر تروپ که Long Time No See (خیلی وقت است ندیدمت) نام دارد، تصویر ضد نور (silhouette) یک زندانی را نشان میدهد که ملاقات کننده خود را که یک کودک است در دستان خود گرفته و به هوا بلند کرده است.

این تابلو یکی از 22 اثری است که در گالری انجمن فیلم مرکز هنری لینکلن به نمایش گذاشته شده است. این نمایشگاه روز 5 شنبه گذشته افتتاح شد و تا 22 دسامبر برقرار است.

این مجتمع هنری برای جلب تماشاگران بیشتر، فضای 16 اکری (6500 متر مربع) خود را به جای نمایش آثار و نمایشهای هنری کلاسیک و معمول، بیشتر به نمایشهایی نامتعارف اختصاص میدهد که برنامه عجیب دیوید بلین David Blaine شعبده باز هنرمند، از آن جمله بود. بلین در این برنامه داخل حبابی پر از آب شد تا علاوه بر یک هفته زندگی در این حباب، رکورد تازه ای برای ماندن زیر آب- بدون هوا- برجا بگذارد.

نمایش آثار زندانیان بخشی از مجموعه ای شامل 239 اثر است که توسط انجمن فورچون Fortune، به این گالری داده شده است. انجمن فورچون یک آژانس خصوصی واقع در نیویورک است که به زندانیان سابق کمک میکند به زندگی روزمره بازگشته، کار پیدا کرده، تحصیل کنند، در جایی ساکن شده و در صورت اعتیاد، درمان شوند.

این برنامه که "هنر خودمانی" Insider Art نام دارد، شامل نقاشیها و طراحیهای زنان و مردانی است که در 36 ایالت آمریکا زندانی هستند، و اطلاعات هنری آنان اندک و یا هیچ است. بعضی از ازاین افراد تحت شدیدا تحت نظر هستند و عده ای در شرایط عادی زندان به سر میبرند.

انجمن فورچون از این زندانیان هیچ اطلاعاتی درباره دلیل زندانی شدنشان درخواست نکرده است، زیرا این اطلاعات به سادگی با دانستن نام این افراد به دست می آید. آنچه برای شرکت در این نمایشگاه لازم بوده، شرح کوتاهی درباره خود اثر است.

جیزس پادیلا (Jesus Padilla)، اثر خود به نام "تقدیس" (The Blessing) را ملهم از ریشه های اجداد خود میداند که از سرخپوستان دورگه آزتک، کواهادی (Kwahadhi)، کومانچی (Comanche )و آپاچی (Apache) چیریکاهوا (Chiricahua) بوده اند.

" من به غیر از روان نویس، اجازه داشتن لوازم نقاشی دیگری نداشتم، در نتیجه مجبور بودم ابتکار به خرج دهم. برای خلق این اثر من از قهوه، جوهر و رنگی که از شکلاتها و آبنباتهای رنگی M&M و Skittle تهیه میکردم، استفاده کرده ام."

دان جانسون (Don Johnson)، یک زندانی به شدت تحت نظر است که به دلیل قتل وحشیانه نگهبان زندان، به سه بار حبس ابد در زندان انفرادی محکوم شده است. او تنها با M&M های خرد شده روی قسمت سفید یک کارت پستال اثری به نام Soul 2006 خلق کرده است.

یک پاکت قهوه ای مچاله، زمینه یک نقاشی با مداد و لیمو ترش است که "رستگاری کین" (Caine's Redemption) نام دارد و توسط رالف هابسون (Ralph Hobson) در کانون اصلاح و تربیت ایندیانا اجرا شده است.

به گفته برایان رابینسون (Brian Robinson) سخنگوی انجمن فورچون، منظور از برپایی این نمایشگاه، "بخشیدن چهره ای انسانی به زندانیان" بوده است. "این ها آدمهایی دارای احساسات و استعداد هستند، و این محلی برای بروز دادن این جنبه آنهاست."

هر زندانی که یک اثر هنری به این انجمن اهدا کند، یک بن خرید 25 دلاری برای تهیه لوازم نقاشی - که در بعضی زندانها موجود است - دریافت میکند.

انجمن فورچون در سال 1967، پس از اینکه دیوید روتنبرگ (David Rothenberg) تهیه کننده تئاتر، نمایشی تحت عنوان Fortune in Men's Eyes که درباره وحشتهای زندگی زندانیان بود را روی صحنه برد، توسط وی پایه گذاری شده است. این انجمن اکنون با بودجه سالیانه 14 میلیون دلار مشغول کار است و عمده مخارج آن از طریق دولت، اعانات و کمکهای خصوصی تهیه میشود.

آثار مذکور روز 13 دسامبر در یک حراج به فروش خواهند رسید. این آثار برای تماشا و همچنین شرکت در حراج، در وب سایت این انجمن www.cmarket.com قرار دارد. درآمد این حراج در انجمن فورچون صرف برنامه هایی چون آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم، آموزش مهارتهای شغلی، نویسندگی و خلاصه نویسی خواهد شد.