متن سخنرانی دکتر کزازی در یادواره ملامنوچهر کولیوند شاعر لک زبان

[دانه کولانه]

متن سخنرانی دکتر کزازی در یادواره ملامنوچهر کولیوند شاعر لک زبان



دکتر میرجلال‌الدین کزازی در "همایش منطقه‌ای آسیب‌شناسی شعر لکی"
مردم باختر ایران را مردمانی اصیل و «نژاده» خواند. وی سرزمین‌های باختری
را «هندوستان» ایران دانست چرا که این سرزمین‌ها گنجینه‌ای از فرهنگ‌ها،
گویش‌ها و آداب رسوم رنگارنگ هستند. وی شهرهای بزرگ و زندگی
ماشینی امروز را تهی از تاریخ فرهنگ اصیل ایرانی دانست، و اظهار داشت که ایران ناب و اصیل را باید در لُرستان، کردستان، بلوچستان، گیلان و ... جست. و در این خصوص الشتر و لرستان را یادآور روزهای کهن فرهنگ ایران‌زمین دانست.

دکتر کزازی زبان‌هایی بومی ایران را «نیای» زبان پارسی امروز دانست و
اظهار داشت که برای شناخت هر چه بهتر زبان فارسی به عنوان نواده‌ایی
از زبان‌های قومی ایران، باید ابتدا زبان‌هایی مانند لکی،لری،کردی،
گیلکی و.... را به درستی شناخت. چرا که اگر کسی بخواهد نواده‌ای
را بشناسد باید ابتدا به سراغ پدران و نیاکان آن برود. ایشان ستیز بین
«نواده» و «نیا» را ناروا دانستند و اضافه کردند که مفرغینه‌های لرستان و
سفالینه‌های هرسین نشان از تاریخ و تمدن چند هزار ساله‌ی این سرزمین‌ دارد.
استاد کزازی از گویشوران زبان‌های لکی، لری، کردی و ... خواست که تا جایی که ممکن است به زبان خود سخن بگویند و هنگام سخن گفتن به زبان
بومی‌شان، واژگان اصیل و ناب گویش‌های خود را به کار ببرند و تا حد امکان از کاربرد واژگان غیربومی -حتی واژگان فارسی- بپرهیزند؛ و جایی که ناگزیر به استفاده از واژگان بیگانه هستند این واژگان را در دستگاه آوایی زبان خود بومی‌سازی نمایند. دکتر کزازی مرگ واژگان بومی را سوگی سترگ و
غمناک‌تر از مرگ خویشان و عزیزان دانست چراکه مرگ عزیزی تنها خانواده‌ای را عزادار می‌کند ولی مرگ واژه‌ایی ملتی را به سوگ خواهد ‌نشاند چرا که برای این واژگان هرگز جایگزینی نخواهد بود.

وی فراگیری رسانه‌ها و فناوری جدید را یکی از گزندهایی دانست که در حال حاضر متوجه زبان بومی و ملی است. و عنوان کرد حال که ناگزیر به پذیرفتن فناوری و رسانه‌های جدید هستیم باید با مدیریت رسانه‌ها، گزندها و
آسیب‌های فرهنگی آن را به حداقل برسانیم. وی بجز زبان، پوشاک، زبانزدها، آداب و رسوم را نیز بایسته‌ی پاسداشت دانست و بزرگان و معمرین دیارمان را گنجینه‌های فرهنگی گران‌بهاتر از سیم و زر و نفت و گاز عنوان کرد.

میرجلال‌الدین کزازی باباطاهر عریان را حلقه‌ی اتصال مردم باختر ایران دانست و با اشاره به پژوهش‌های صورت گرفته درباره‌ی تبار پیر الوند با توجه به
نشانه‌های موجود در اشعار باباطاهر، وی را لک‌زبان دانست. وی هر کدام از ترانه‌های باباطاهر را ارزشمندتر از دیوانی دانست، سپس چندین ترانه از

باباطاهر را قرائت نمود که مورد تشویق حضار نیز قرار گرفت:

خور آیین چهره‌ات افروته‌تر بی به جانُم تیر عشقت دوته‌تر بی
زونی حال رخم از چه سیاهه هر آن نزدکتر بی سوته‌تر بی


کزازی سپس با خواندن یک بیتی به گویش لکی کرمانشاهی سخنان خود را در جمع شاعران و پژوهشگران به پایان برد، که مورد تشویق حضار در سالن نیز قرار گرفت.

تنیا دارئ بیم کنی وَه پام بی گل‌گل نازاران دایم وه پام بی

http://lakistan.persianblog.ir/post/250/