شد خزان با صدای ماندگار جواد بدیع زاده
شد خزان گلشن آشنایی بازم آتش به جان زد جدایی
عمر من ای گل طی شد بهر تو وز تو ندیدم جز بدعهدی و بی وفایی
با تو وفا کردم تا به تنم جان بود عشق و وفاداری با تو چرا رفت زود
آفت خرمن مهر و وفایی نو گل گلشن جور و جفایی
از دل سنگت آه
دلم از غم خونین است روش بختم این است
از جام غم مستم دشمن می پرستم
تا هستم
تو و مست از میل چمن چون گل خندان بر گریه من
با دگران در گلشن نوشی می من ز فراقت ناله کنم تا کی
تو می چون ناله کشیدن ها من و چون گل جامه دریدن ها
ز رقیبان خواری دیدنها
دلم از غم خون کردی چه بگویم چون کردی
دردم افزون کردی
برو ای از مهر و وفا عاری برو ای عاری ز وفاداری
که شکستی چون زلفت عهد مرا
دریغ و درد از عمرم که در وفایت شد طی ستم به یاران تا چند ، جفا به عاشق تا کی
نمی کنی ای گل یکدم یادم که همچو اشک از چشمت افتادم
تا کی این بود از غم ، خون دل من
آه از دل تو
گر چه زمحنت خوارم کردی با غم و حسرت یارم کردی
مهر تو دارم باز بکن ای گل با من هر چه توانی ناز
هر چه توانی ناز کز عشقت می سوزم باز